Het meisje werd in juni 2020 met letsel in het gezicht en in de hals naar het ziekenhuis gebracht. Volgens de officier van justitie heeft de toenmalige vriend van de moeder het kind geslagen en geschopt. In het ziekenhuis werden in de urine van de peuter resten van cocaïne aangetroffen. Hiervoor zou de moeder verantwoordelijk zijn.

De man zou op de bewuste dag kort alleen bij het meisje in huis zijn geweest. De rechtbank kan echter niet met voldoende zekerheid vaststellen dat hij haar in dat korte tijdsbestek heeft mishandeld. De vrouw verklaarde namelijk inconsistent over of zij de bewuste avond het huis heeft verlaten, over alcohol- en cocaïnegebruik en over de vraag in hoeverre er regelmatig mensen in haar woning kwamen. De rechtbank kan daarom niet uitsluiten dat er geen andere personen in de woning zijn geweest die het letsel veroorzaakt kunnen hebben. Hierdoor zijn alternatieve scenario's voor de oorzaak van het letsel niet uit te sluiten. De rechtbank spreekt de man dan ook vrij van het verwijt. 

De vrouw verklaarde dat zij van januari tot en met juni 2020 meerdere malen thuis cocaïne gebruikte terwijl haar dochtertje in dezelfde woning verbleef. De rechtbank kan echter niet onomstotelijk vaststellen dat de vrouw voorwaardelijke opzet heeft gehad op de kans dat er cocaïne in het lichaam van haar dochtertje terecht zou komen. Dit is juridisch gezien nodig om tot een bewezenverklaring te kunnen komen. De verklaringen van de man, in een later stadium afgelegd als verdachte in de parallelle strafzaak en mogelijk met de bedoeling om zichzelf vrij te pleiten en zijn ex-vriendin zwart te maken, zijn onvoldoende betrouwbaar om een bewezenverklaring te kunnen staven. Andere bewijzen ontbreken. Daarom wordt ook de vrouw vrijgesproken.