De springruiter en zijn ouders hebben verschillende paarden waarmee gefokt wordt en hij traint ze vervolgens tot springpaarden. De paarden staan normaal in hun eigen stallen, maar de merries worden eens per jaar naar de paardenfokkerij in Boekel gebracht voor geboortebegeleiding. De merries en veulens gaan later weer terug naar België. In mei 2018 bracht de springruiter 2 drachtige merries naar de paardenfokkerij. Een maand later kregen ze ieder een veulen. Eén van de merries kreeg in de periode daarna, terwijl ze nog in Boekel was, gezondheidsklachten en moest uiteindelijk in augustus worden geëuthanaseerd. Het veulen van de andere merrie kreeg eveneens gezondheidsklachten en overleed daaraan in juli 2018.

De springruiter en zijn ouders stellen dat de paardenfokkerij aansprakelijk is voor het overlijden van de merrie en het veulen en eisen hiervoor schadevergoedingen. De paardenfokkerij zou onvoldoende zorg hebben verleend aan de merrie, niet voldoende toezicht hebben gehouden op de gezondheid van het veulen en onvoldoende opvolging hebben gegeven aan de zorgelijke toestand van het zieke veulen.
De paardenfokkerij stelt dat zij niet is tekortgeschoten in enige zorgplicht; zij zou adequate zorg hebben verleend door direct een dierenarts in te schakelen. Daarom valt haar niets te verwijten. Verder wijst het bedrijf onder meer op een clausule die op haar website en op een bord op haar terrein staat. Die clausule komt er kort gezegd op neer dat eventuele schade aan paarden geheel voor de eigenaar is. De paardenfokkerij vordert op haar beurt dat de springruiter en zijn ouders alsnog de kosten voldoen van onder meer de stalling en geboortebegeleiding van de merries en veulens. Dit gaat om een bedrag van ruim 7.500 euro. Daarnaast stelt de fokkerij de dierenarts - die werd ingeschakeld voor de dieren - aansprakelijk voor het geval geoordeeld zou worden dat hij fouten heeft gemaakt.

De rechtbank vindt het gewenst zich in deze zaak te laten voorlichten door een deskundige. Die zal antwoord moeten geven op de vraag of van de paardenfokkerij verdergaande zorg had moeten verlenen. En of de dierenarts heeft gehandeld zoals van een dierenarts mag worden verwacht. De paardenfokkerij bracht bij de merrie een zogeheten hoefzak aan vanwege een aandoening aan de hoeven. De rechtbank wil ook graag voorlichting over de vraag of een andere behandeling, en anders handelen van de dierenarts, ertoe zou hebben geleid dat de merrie niet geëuthanaseerd had hoeven worden en het veulen niet zou zijn overleden, zoals de springruiter en zijn ouders stellen. De deskundige krijgt 3 maanden de tijd om een rapport in te dienen bij de rechtbank. Daarop mogen de springruiter en de paardenfokkerij vervolgens reageren. Uiteindelijk zal de rechtbank uitspraak doen over de vraag of de paardenfokkerij al dan niet aansprakelijk is voor het overlijden van de merrie en het veulen.

Mocht de paardenfokkerij aansprakelijk zijn, dan wordt verder geoordeeld over de hoogte van de schadevergoeding. De springruiter en zijn ouders willen ruim 14.000 euro voor de merrie en 100.000 euro voor het veulen. Zij gaan daarbij uit van de toekomstige waarde van het veulen als het op 5 à 6-jarige leeftijd verkocht kan worden. De rechtbank ziet geen aanleiding om uit te gaan van een toekomstige waarde of een te realiseren winst. Daarvoor is te onzeker welke waarde het veulen over 5 of 6 jaar zou hebben gehad. Bovendien zouden alle te maken kosten voor het veulen op de schade in mindering moeten worden gebracht. De vordering zoals die er nu ligt, wijst de rechtbank daarom op voorhand af.