De mannen van 50 en 58 jaar hielden zich vanaf begin 2015 bezig met de import van bananen, ananassen, glycerine, hout en meubels uit Colombia, Panama, Brazilië en Costa Rica. Ze gingen creatief om met facturen en andere documenten en richtten diverse bedrijven op om de transporten van de goederen te regelen. Die bedrijven lieten ze op naam zetten van een in eerste instantie nietsvermoedende 59-jarige man. Op deze manier creëerden de mannen een rookgordijn voor zichzelf en voor hun opdrachtgevers; ze konden namelijk niet rechtstreeks gelinkt worden aan de transporten.

Deze opdrachtgevers, onder wie mannen van 35 jaar (Antwerpen) en 49 jaar (Bilthoven), lieten cocaïne tussen de goederen naar Europa vervoeren. Zo gaf de man uit België opdracht om 3 ladingen drugs in te voeren. De douane in de haven van Antwerpen trof in juli 2015 tussen bananen zo’n 3.500 en 600 kilo cocaïne aan. In december 2015 trof de politie in een loods in Raamsdonksveer opnieuw een lading cocaïne aan, ditmaal zat er zo’n 1.000 kilo verstopt in pakken ananassap die via de haven van Antwerpen binnenkwamen. In november 2015 werd in Colombia onder een container met meubels 76 kilo cocaïne gevonden. Deze lading was bestemd voor een onbekend gebleven opdrachtgever.

De mannen van 50 en 58 jaar hielden elkaar voortdurend van alles op de hoogte. De jongste onderhield contacten met de opdrachtgevers en stroomlijnde de ontvangst van de ladingen. De man uit Hillegom regelde alles wat vanuit kantoor geregeld kan worden, zoals kopers voor de ladingen, contacten met transporteurs, het zoeken van loodsen en bedrijfsruimten en de betalingen van facturen. Deze verdachten krijgen met de opdrachtgever uit Antwerpen (13 jaar) de zwaarste celstraf. De celstraf van de opdrachtgever uit Bilthoven (4 jaar) is beperkter omdat in zijn ladingen geen cocaïne werd aangetroffen.

Een 27-jarige man uit Antwerpen krijgt 4,5 jaar cel voor zijn rol als handlanger van zijn stadsgenoot. De 59-jarige man krijgt een celstraf van 822 dagen, waarvan 730 dagen voorwaardelijk. Hij heeft zijn onvoorwaardelijke deel inmiddels uitgezeten in voorarrest en hoeft dus niet terug de cel in. Deze verdachte werd aangestuurd door de opdrachtgevers. Een 48-jarige man uit Duitsland krijgt de maximale taakstraf van 240 uur en een voorwaardelijke celstraf van 4 maanden voor zijn beperkte aandeel in het geheel.

Bij het bepalen van de straffen houdt de rechtbank er rekening mee dat harddrugs ernstige schade toebrengen aan de gezondheid van gebruikers. De rechtbank wordt op zeer regelmatige basis geconfronteerd met de vernietigende effecten van deze drug op de naaste omgeving van de gebruiker. Het blijft echter niet bij de effecten voor de individuele gebruiker. Deze gebruiker moet zijn drugs ergens vandaag halen. Dus er wordt gedeald, met alle bijkomende overlast. En de dealers moeten hun voorraden van grotere spelers kopen. Grootschalige drugshandel werkt ernstig ontwrichtend voor de maatschappij. Drugsdelicten en witwassen liggen vaak aan de basis van gedragingen die tegenwoordig worden aangeduid als ‘ondermijning’. De enorme impact hiervan wordt in alle lagen van de bevolking gevoeld. Van dit alles trokken de verdachten zich niets aan; zij handelden uit puur winstbejag.

De officier van justitie eiste celstraffen tot 6 jaar voor de verdachten. De rechtbank vindt dit onbegrijpelijk. De geëiste straffen staan volgens de rechtbank in geen verhouding tot de ernst van de delicten en de rol van de verdachten daarin. Er is door de officier van justitie ook op geen enkele wijze inzichtelijk gemaakt hoe tot de strafeisen is gekomen. De rechtbank vindt dat de verdachten fors zwaardere straffen verdienen.