De verdachte kreeg in april jl. ruzie met zijn ex-vriendin en belde zijn ouders dat hij problemen had. Zijn ouders reden direct naar hen toe maar konden de verdachte niet bedaren. Zijn vader pakte daarom de autosleutels van de verdachte af om te voorkomen dat hij in alle staten in zijn auto zou stappen en wegrijden. Hierdoor raakte de verdachte door het dolle heen en hij sloeg in op de bus van zijn vader. Die vernielde vervolgens de achterruit van de auto van de verdachte. Op dat moment pakt de verdachte een mes uit zijn auto en stak daarmee zijn vader in de zij. Het slachtoffer liep daarbij een slagaderlijke bloeding op in de milt. Hij moest geopereerd worden en verbleef daarna nog een week op de intensive care.

Volgens de verdachte wilde hij zichzelf verdedigen tegen zijn vader. De rechtbank ziet dit anders. Op het intikken van de ruit na, blijkt uit niets dat de vader de agressor was en de verdachte zou hebben aangevallen. Getuigen spreken eenduidig over een vader die probeert in te grijpen om verdere escalatie te voorkomen. Er was dan ook geen sprake van een situatie waarin de verdachte zich moest verdedigen. Dit betekent dat hij schuldig is aan een poging tot doodslag.

De verdachte is ook veroordeeld voor verzet bij een aanhouding door de politie, nadat hij zich recalcitrant gedroeg toen boa's hem bekeurden voor wildplassen.

Bij het bepalen van de straf houdt de rechtbank er rekening mee dat de verdachte in een periode van enkele dagen twee woede-uitbarstingen had, die hebben geleid tot de delicten waarvoor hij nu veroordeeld wordt. Bij het tweede incident stak hij - zonder aarzeling en voor de ogen van zijn tien jaar jongere broertje - zijn vader in de zij. De steekpartij had niet alleen ernstige gevolgen voor zijn vader en de overige gezinsleden, maar was ook schokkend voor omstanders.

Ook weegt mee dat het slachtoffer geen aangifte wilde doen. De ouders van de verdachte willen alleen maar dat hun zoon hulp krijgt voor zijn al jarenlang bestaande problematiek. De rechtbank vindt het mede daardoor belangrijker dat de verdachte wordt behandeld dan dat er wordt 'afgerekend' in de vorm van onvoorwaardelijke celstraf. Hij krijgt daarom een onvoorwaardelijke celstraf die gelijk is aan zijn voorarrest, zodat hij niet terug de cel in hoeft. De verdachte krijgt daarnaast een meldplicht bij de reclassering en moet zich laten behandelen bij een zorginstelling.