In 2020 bestelde de man allerlei onderdelen en zette hij een installatie in elkaar waarmee zijn vriendin over kon gaan tot zelfdoding. De verdachte heeft bekend, maar gaf aan dat het ging om een noodtoestand waarbij hij weloverwogen de keuze maakte om een strafbaar feit te plegen.

In Nederland is zelfdoding niet strafbaar, maar opzettelijk behulpzaam zijn bij zelfdoding of het verschaffen van middelen daarvoor is wel strafbaar. De uitzondering daarop geldt voor hulp bij zelfdoding door een arts vanwege ernstig en uitzichtloos lijden.

Volgens de rechtbank blijkt uit het dossier dat de partner van de verdachte een uitgesproken doodswens had. Zij kampte al langere tijd met lichamelijke klachten die in ernst toenamen en waarvoor geen oorzaak werd gevonden. Uiteindelijk had de vrouw steeds meer zorg nodig en was zij aan bed gebonden. De verdachte nam de zorgbehoeftes van de vrouw volledig op zich. Omdat hij haar enige mantelzorger was, bevonden zij zich in een zware, eenzame positie.

Toch is de rechtbank er niet van overtuigd dat er geen andere wegen voor de verdachte openstonden. Zo zijn er verschillende suggesties gedaan door zorgverleners, onder wie de huisarts die aangaf dat verdachte en zijn partner open moesten staan voor andere, met name psychische behandeling en ook de behandelend fysiotherapeut besprak mogelijke behandeltrajecten met de verdachte.

Uit het medisch dossier komt naar voren dat er wel vragen zijn gesteld over euthanasie, maar niet dat er daadwerkelijk een onderbouwd verzoek om euthanasie is besproken met de huisarts. Ook is het traject via de levenseindekliniek, waar de huisarts naartoe had verwezen, niet opgestart. Aangezien de reguliere geneeskunde niet betrokken was bij de uitvoering van de doodswens van de vrouw, is niet door een bevoegd arts vastgesteld dat er sprake was van uitzichtloos en ondraaglijk lijden.

Voor de rechtbank is komen vast te staan dat de verdachte zijn 39-jarige vriendin hielp bij voorbereidingen om haarzelf van het leven te beroven. Het jaren intensief verzorgen van zijn partner, met name in haar laatste levensfase, heeft een grote impact gehad op het leven van verdachte. Het gemis heeft nog steeds een grote impact. Daar houdt de rechtbank rekening mee. Verder is de man niet eerder veroordeeld voor enig strafbaar feit.

Op hulp bij zelfdoding staat een strafmaximum van drie jaar, maar oriëntatiepunten voor de rechtspraak zijn er niet, zeker gezien het uitzonderlijke en uiteenlopende karakter. Bij de hoogte van de straf zoekt de rechtbank aansluiting bij eerdere uitspraken, waarbij het ook ging om hulp van een naaste in een familierelatie bij zelfdoding.

Al met al legt de rechtbank een geheel voorwaardelijke gevangenisstraf op voor de duur van 3 maanden.