De verdachte reed die bewuste ochtend met haar vuilnisauto op een T-splitsing in Sint Anthonis en raakte bij het afslaan naar rechts het slachtoffer.

Uit onderzoek blijkt dat de verdachte bij het naderen van de kruising honderden meters duidelijk zicht op het meisje en haar goed verlichte fiets had. Ook bij het maken van de bocht was dit het geval. Volgens de verdachte heeft zij het meisje echter op geen enkel moment gezien. Meerdere getuigen, die in een auto zaten die achter de verdachte reed, zagen het meisje wél fietsen. Dit betekent dat de verdachte langere tijd haar aandacht onvoldoende bij de weg en het verkeer had.

De rechtbank kwalificeert dit als zeer onvoorzichtig en zeer onoplettend rijgedrag. De verdachte had als bestuurder van een grote, zware vuilniswagen op ieder moment van haar rit de weg en het verkeer nauwlettend en zorgvuldig in de gaten moeten houden. Juist ook rond het vroege tijdstip van het ongeval op een werkdag was de kans groot dat er fietsende scholieren op de weg aanwezig waren. Daar komt nog eens bij dat de verdachte tijdens het rijden onder invloed was van amfetamine, die zij de avond daarvoor had gebruikt.

Het onverantwoorde rijgedrag van de vrouw maakte een einde aan het nog jonge leven van het meisje, dat nietsvermoedend met haar fiets onderweg was naar school. Haar is hiermee op gruwelijke wijze de kans ontnomen om te genieten van alles wat het leven haar nog te bieden had. De nabestaanden is een onherstelbaar leed aangedaan en zij zijn voor het leven getekend door het ongeval en het verlies van hun geliefde.

Bij het bepalen van de straf zocht de rechtbank aansluiting bij soortgelijke zaken. Voor het veroorzaken van een verkeersongeval waarbij een ander komt te overlijden, is het uitgangspunt een gevangenisstraf van een half jaar en een rijontzegging van twee jaar. De rechtbank ziet in het lange strafblad van de verdachte en de aanwezigheid van amfetamine in haar bloed, aanleiding hiervan in aanzienlijke mate naar boven af te wijken.

Om de kans op herhaling te verkleinen legt de rechtbank een lang voorwaardelijk strafdeel op en koppelt daar bijzondere voorwaarden aan. Zo krijgt de verdachte een meldplicht bij de reclassering, moet ze meewerken aan een gedragsinterventie die gericht is op cognitieve vaardigheden, moet zij zich laten behandelen in een forensische polikliniek en krijgt ze een alcohol- en drugsverbod. Bovendien moet ze een eerder voorwaardelijk opgelegde celstraf uitzitten van vijf weken.

De rechtbank legt ook een rijontzegging op van vijf jaar. Omdat de vrouw zich van eerdere rijontzeggingen niets aantrok, wordt de rijontzegging ook als bijzondere voorwaarde opgenomen in haar straf. Als de verdachte opnieuw de fout ingaat, riskeert zij daarmee de tenuitvoerlegging van de voorwaardelijke celstraf van twaalf maanden én een nieuwe straf voor het rijden tijdens een ontzegging.

Volgens de rechtbank is met dit alles de kans op herhaling van verkeersdelicten tot een aanvaardbaar niveau teruggebracht. Daarmee is er geen noodzaak om terbeschikkingstelling op te leggen, zoals door de officier van justitie geëist. De rechtbank betrekt daarbij de aard van het delict, maar vooral ook dat de gedragsdeskundigen deze maatregel in hun uitgebreide rapportages niet adviseren.