Een getuige zag op 19 mei vorig jaar in de Zuid-Willemsvaart bij Helmond een pakket drijven. Het bleek om het ingepakte lichaam van een 67-jarige man uit diezelfde plaats te gaan. Al snel kwam zijn zoon in beeld als verdachte, maar die blijft ontkennen iets met de dood van zijn vader te maken te hebben.

De rechtbank oordeelt dat de man wel degelijk zijn vader heeft omgebracht. Op basis van de bewijzen gaat de rechtbank ervan uit dat het slachtoffer in de nacht van 1 op 2 mei, maar in ieder geval vóór 15 mei 2016, is komen te overlijden. Volgens de rechtbank had de zoon van het slachtoffer als enige de gelegenheid om zijn vader in die periode om het leven te brengen. De conclusie dat de zoon de dader is, wordt verder onder meer geschraagd door DNA-sporen die het NFI aantrof op een rol tape in de garage van het slachtoffer. Met diezelfde tape was het slachtoffer vastgebonden op een steekkarretje. Er zijn geen aanwijzingen die duiden op de aanwezigheid van sporen van een onbekend gebleven persoon. Verder blijkt uit de zoekgeschiedenis van de mobiele telefoon van de verdachte, dat hij kort voor het verdwijnen van zijn vader onder andere zocht op “doodsteken weinig bloed”, “lijk verzwaren”, “iemand laten verdwijnen”, “hoe een lijk verbergen”, “iemand met volle fles op hoofd slaan” en “lijk in water dumpen”. De rechtbank betrekt deze zoektermen, die in rechtstreeks verband staan met het voornemen de man te doden en zijn lichaam weg te maken, bij haar oordeel dat sprake is van voorbedachte rade. Ook het feit dat de verdachte ruim de tijd heeft gehad om zich te bedenken, betrekt zij bij haar conclusie dat hij handelde met voorbedachten rade en er dus sprake is van moord.

De rechtbank oordeelt al met al dat de verdachte zijn vader op brute wijze van het leven heeft beroofd door hem met een stomp voorwerp meerdere keren op zijn hoofd te slaan. Vervolgens heeft de verdachte zijn vader in de garage verpakt in een deken, een dekbedovertrek en meerdere vuilniszakken en op een steekkarretje gebonden. Het stoffelijk overschot heeft hij naar de Zuid-Willemsvaart vervoerd en in het water geloosd.

De koelbloedigheid waarmee de verdachte zijn vader van het leven heeft beroofd en de mensonterende manier waarop hij met zijn stoffelijk overschot is omgegaan, is volgens de rechtbank schrijnend. Voor de nabestaanden betekent de dood van het slachtoffer een pijnlijk en onomkeerbaar verlies van hun (schoon)vader, opa en vriend. Het gebeuren heeft diep ingegrepen in hun leven. Bovendien hebben vrienden en familie van het slachtoffer lange tijd in onzekerheid verkeerd over wat er met het slachtoffer was gebeurd. De rechtbank weegt bij het bepalen van de straf verder mee dat de verdachte geen enkele duidelijkheid heeft gegeven over zijn handelen en zijn beweegredenen daartoe. Naar het zich laat raden, was geld voor de verdachte de trigger om tot een dergelijke daad over te gaan. Dit maakt het onbegrip over de moord en daarmee het verdriet van de nabestaanden des te groter.