Als penningmeester had de man beschikking over de rekening van de stichting. Met de pinpas van de stichting heeft hij jarenlang geld opgenomen bij betaalautomaten en betaalde hij dagelijkse boodschappen, etentjes, kleding, brandstof voor de auto, de inrichting van een werkkamer en een auto. Daarnaast deed hij betalingen aan een deurwaarder voor privéschulden met geld van de stichting. De rechtbank veroordeelde de man daarom voor diefstal. Naast de diefstal maakte de man zich ook vier jaar lang schuldig aan valsheid in geschrifte. Hij gebruikte kennis en ervaring opgedaan in zijn werkzame leven om jaarrekeningen, de toelichtingen daarop en de verantwoording daarvan, zelf op te maken en te doen alsof deze waren opgemaakt door een accountskantoor.

De man heeft met zijn handelwijze niet alleen op geraffineerde wijze misbruik gemaakt van het vertrouwen van het nietsvermoedende bestuur van de stichting en dat vertrouwens beschaamd, maar ook de goede naam van een accountantskantoor aangetast met zijn handelwijze. Dat dat de man zich enkel heeft laten leiden door zijn eigen gewin en geen rekening heeft gehouden met de grote financiële gevolgen van zijn handelen voor de stichting, rekent de rechtbank de man zwaar aan.