De verdachte, reeds lange tijd werkzaam in de hightechindustrie, heeft in een periode van anderhalf jaar technologische kennis gedeeld met een persoon in Rusland. Verdachte heeft de beschikking gekregen over de informatie die hij deelde door deze te kopiëren van de servers van zijn werkgevers ASML en NXP. Dit zijn bedrijven in de halfgeleiderindustrie.

Verdachte heeft zich als werknemer in een periode van ruim vier jaar met enige regelmaat toegang verschaft tot het netwerk van zijn werkgever om daar bestanden op te halen die hij niet nodig had voor zijn werkzaamheden. Ook had hij nog bestanden nog in bezit na het einde van zijn dienstverband.

Zelf zei verdachte hierover ter zitting: “Ik had bestanden van ASML bewaard voor eigen gebruik. (…) Of die bestanden wel naar Rusland mochten? Dat heb ik mij niet afgevraagd. Ja, ik heb advies gegeven.”

Verdachte heeft technische bijstand verleend door bestanden te delen die informatie bevatten voor de opzet van productielijnen voor de vervaardiging van microchips met een persoon in Rusland en voor gebruik in Rusland.

De verdachte heeft zich ook schuldig gemaakt aan computervredebreuk: hij heeft zich opzettelijk, zonder toestemming en met een ander doel dan voor zijn werkzaamheden toegang verschaft tot systemen van ASML en NXP.

De rechtbank kan op basis van het dossier niet vaststellen wanneer de verdachte precies heeft ingelogd om bestanden te kopiëren uit databases van zijn werk en gaat uit van de periode dat hij bij ASML en NXP werkzaam is geweest.

Dat hij dit heeft gedaan blijkt uit de grote hoeveelheid bestanden van ASML en NXP die bij hem thuis op verschillende gegevensdragers zijn aangetroffen. Dat verdachte deze bestanden nodig had voor zijn werk is niet aannemelijk geworden en verklaart niet waarom hij deze bestanden ook na zijn dienstverbanden nog in bezit had.

Tegen Rusland geldt sinds 2014 een internationaal afgesproken sanctiepakket na de inval in de Krim. Deze sancties zijn verder uitgebreid na de start van de oorlog met Oekraïne. Het verlenen van advies aan en het delen van technologie met Rusland is buitengewoon ernstig. Het kan bijdragen aan het versterken van militaire of strategische capaciteiten van dat land, wat gevolgen heeft voor Oekraïne en indirect gevolgen kan hebben voor de internationale veiligheid en stabiliteit.

Dat de verdachte de bestanden heeft verkocht, althans daar geld voor heeft gekregen, is niet bewezen. Van het geld dat de verdachte gestort heeft op zijn bankrekening is niet vastgesteld dat dit verband houdt met de bestanden die hij heeft gedeeld.

De aard en de ernst van de feiten, rechtvaardigen een gevangenisstraf van geruime duur. Dat de bestanden verouderde informatie zouden bevatten is daarbij niet van belang, omdat deze informatie voor een land met een (veel) lager kennisniveau juist van grote waarde kan zijn. Het moet voorkomen worden dat een land dat in oorlog is op welke wijze dan ook kan profiteren van vooruitstrevende technologische kennis. Om die reden is immers ook een uitgebreid pakket sancties van afgesproken tegen onder andere Rusland.

De rechtbank Rotterdam veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf van drie jaar. Eerder vorderde de officier van justitie een celstraf van vier jaar. De strafmaat valt lager uit dan die eis, omdat de rechtbank niet bewezen acht dat verdachte geld ontving voor het doorspelen van de bedrijfsinformatie.

In het algemeen moeten werkgevers ervan uit kunnen gaan dat werknemers integer omgaan met vertrouwelijke informatie. Dit geldt voor ondernemingen in een risicovolle sector als ASML en NXP en bij deze bedrijven die voorop lopen in de ontwikkeling van technologie in het bijzonder. De verdachte heeft met zijn handelen dit vertrouwen ernstig beschaamd. Dit wordt de verdachte dan ook aangerekend.