De advocaat had vrijspraak bepleit voor moord en vond dat de verdachte moest worden veroordeeld voor doodslag. Hij was van oordeel dat er geen bewijs was voor voorbedachte rade. De rechtbank stelt op basis van alle bijzonderheden van deze zaak - in het bijzonder het gedrag van de verdachte in de weken voor het feit, tijdens het feit en direct na het feit - vast dat er bij verdachte wel sprake is geweest van voorbedachte rade, en veroordeelt hem daarom voor moord.

De opgelegde straf is lager dan de 14 jaar gevangenisstraf die de officier van justitie heeft geëist. De officier van justitie was van mening dat de psychische toestand van de verdachte niet zou moeten leiden tot verlaging van de gevangenisstraf. Over de geestestoestand van de verdachte zijn echter twee uitgebreide rapportages opgemaakt. De rechtbank leidt uit de inhoud daarvan af dat de verdachte verminderd toerekeningsvatbaar is. Onder andere deze vaststelling leidt ertoe dat aan de verdachte 10 jaar gevangenisstraf wordt opgelegd. Daarnaast legt de rechtbank een tbs-maatregel op en koppelt daaraan een bevel tot verpleging. De duur van deze tbs-maatregel is niet aan een maximum gebonden en kan daardoor langer duren dan 4 jaar.