Op 4 maart 2017 heeft de verdachte een vrouw gevolgd toen zij naar huis liep. Hij drong haar woning binnen en probeerde onder bedreiging van een mes geld afhandig te maken. Toen bleek dat het slachtoffer (nagenoeg) geen contant geld in huis had, hield de verdachte het slachtoffer gedurende enkele uren vast in haar woning. In die uren is het slachtoffer door de verdachte mishandeld, met de dood bedreigd en meermalen verkracht. Pas nadat de politie, dankzij slim, daadkrachtig en doortastend optreden van het slachtoffer, werd gealarmeerd en bij de woning aankwam, staakte de verdachte de gijzeling en vluchtte hij via een raam. Bij die vlucht brak hij zijn enkels en een pols.
Enkele dagen eerder, op 1 maart 2017, volgde de verdachte een andere vrouw. Met geweld duwde hij de deur van haar huis open en riep dat hij haar portemonnee wilde hebben. Er ontstond een worsteling waarbij de verdachte het slachtoffer krabde, aan haar haren trok en schopte. Toen huisgenoten op het gegil van het slachtoffer afkwamen, vluchtte de verdachte.

De verdachte heeft de lichamelijk integriteit en de persoonlijke levenssfeer van de vrouwen op zeer ernstige en grove wijze geschonden. Uit de verklaring van één van de slachtoffers komt op indringende wijze naar voren welke de psychische en emotionele gevolgen de gebeurtenissen voor haar hebben. Die gebeurtenissen zijn voor de vrouwen buitengewoon schokkend en beangstigend geweest en vonden bovendien plaats in of bij hun woning. Bij uitstek een plek waar je je veilig moet kunnen voelen.

De gebeurtenissen veroorzaakten heftige emoties, bij de slachtoffers, in de familie- en vriendenkring van de slachtoffers, maar ook in de samenleving. Een basaal recht, zonder gevoelens van onveiligheid op straat kunnen lopen, is ernstig geschonden.

Op deze feiten kan naar het oordeel van de rechtbank niet anders worden gereageerd dan met het opleggen van een lange gevangenisstraf. Bij het bepalen van de hoogte van die straf heeft de rechtbank meegenomen dat de verdachte vaker is veroordeeld tot lange gevangenisstraffen voor soortgelijke misdrijven. De rechtbank rekent het de verdachte zeer zwaar aan dat hij een dag na zijn vrijlating uit de gevangenis opnieuw een ernstig misdrijf pleegde.
De rechtbank neemt de conclusies uit het Pieter Baan Centrum-rapport over. Daarin staat dat er sprake is van een zorgelijke gedragsontwikkeling en een hoog risico op herhaling. De rechtbank acht de verdachte voor de feiten volledig toerekeningsvatbaar. De rechtbank constateert wel dat bij de verdachte een gebrekkige ontwikkeling en geestelijke stoornis aanwezig zijn en dat behandeling noodzakelijk is. Om die reden legt de rechtbank, naast een gevangenisstraf van 12 jaar, tbs met dwangverpleging op. Daarnaast moet de verdachte een nog niet uitgezeten deel van een eerdere gevangenisstraf uitzitten. Hij was voor die straf voorwaardelijk in vrijheid gesteld.
Tot slot moet de verdachte de benadeelde partij een schadevergoeding betalen van € 5.424,25 voor materiële schade en € 25.000,- voor immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente en (proces)kosten.