Op 30 mei 2014 reed de verdachte op de Haringvlietweg te Hellevoetsluis met haar auto een 23-jarige vrouw en een 29-jarige man aan. Ook werd een fietser geraakt. De man en vrouw overleden ten gevolge van het verkeersongeval. De fietser werd niet ernstig gewond. De verdachte reed na de aanrijding nog enkele tientallen meters door en belandde met de auto in een sloot. Uit getuigenverklaringen blijkt dat de verdachte direct na het ongeval verward was. De vrouw heeft sinds 2006 last van epileptische aanvallen.
De bestuurster van een personenauto is aan het verkeer gaan deelnemen, terwijl zij wist dat zij regelmatig een epileptische aanval krijgt. De verdachte heeft moeten weten welke gevolgen zo’n aanval in het verkeer voor haar zelf en anderen zou kunnen hebben. Voorafgaand aan het dodelijk ongeval op 30 mei 2014 heeft ze  - mede als gevolg van die epileptische aanvallen - meermalen verkeersongevallen veroorzaakt. Ook heeft haar omgeving haar meermaals aangesproken op het feit dat het niet verantwoord was dat zij auto reed. Dat alles weerhield de verdachte er niet van om achter het stuur plaats te nemen.

De verdachte kent geen of nauwelijks emoties als gevolg van een trauma. Op cognitief vlak kent de verdachte geen beperkingen. Ze kan overzien dat autorijden met haar beperkingen tot dodelijke ongevallen kan leiden. Ondanks die wetenschap heeft de verdachte bij een CBR-keuring gezegd dat ze 2 jaar vrij was van epileptische aanvallen en zo de keuringsarts bewogen om een gunstige medische verklaring af te geven. Dat de verdachte een dag na het dodelijk ongeval weer in de auto is gestapt, getuigt van een volstrekte veronachtzaming van de verkeersveiligheid en de veiligheid van medeweggebruikers.

Door het gedrag van de verdachte is de nabestaanden van de slachtoffers veel pijn en verdriet aangedaan. Zij moeten leven met het onherstelbare verlies van hun dierbaren, omdat de verdachte zeer onvoorzichtig en onachtzaam heeft gehandeld. De rechtbank rekent dit leed en verdriet de verdachte aan. De rechtbank realiseert zich ook dat geen enkele straf recht kan doen aan het gemis dat de nabestaanden hun leven lang nog zullen ervaren. 

Gezien de ernst van de feiten kan niet anders worden gereageerd dan met het opleggen van een gevangenisstraf. De rechtbank komt tot een aanzienlijk hogere gevangenisstraf dan door de officier van justitie is geëist. Alles afwegende vindt de rechtbank dat de ernst van de feiten en de vreselijke gevolgen daarvan onvoldoende in de eis tot uitdrukking komen. De rechtbank beoordeelt het gedrag van de verdachte als zeer onvoorzichtig en onachtzaam. De verdachte kende haar beperkingen maar negeerde die, met minachting van de veiligheid voor anderen. Daar bovenop komt het onjuist verschaffen van inlichtingen aan het CBR. De rechtbank legt daarom naast 2 jaar gevangenisstraf 5 jaar ontzegging van de rijbevoegdheid op.