De vrouw deed zich in bijna alle gevallen voor als een hulp- of zorgverlener. Eenmaal in de woning zorgde zij er voor dat de bejaarde bewoner geen overzicht meer had over wat er zich afspeelde in de woning. Hierdoor kon een mededader deze woning doorzoeken op zoek naar geld en waardevolle goederen.

Bij de man zijn vier van dit soort feiten bewezen verklaard, bij de vrouw gaat het om tien  feiten en twee pogingen daartoe. De man is verder veroordeeld voor het mishandelen van zijn echtgenote en de oma van zijn echtgenote.

De rechtbank tilt zwaar aan de nu bewezen verklaarde diefstallen. Bij het bepalen van de ernst van de feiten zijn niet alleen de schade, hinder en het verlies van dierbare herinneringen van belang voor de rechtbank. Waar het vooral om gaat is dat de daders van deze diefstallen op doortrapte wijze misbruik hebben gemaakt van het vertrouwen dat bejaarde, veelal hulpbehoevende slachtoffers in hun eigen woning stellen in hulp- en zorgverleners. Door het schenden van dit (noodzakelijk) vertrouwen is telkens een zeer grote inbreuk gemaakt op het gevoel van veiligheid en daarmee op de persoonlijke levenssfeer van deze slachtoffers en hun omgeving. 

Beide veroordeelden bevinden zich op dit moment nog in voorarrest, en dat blijft zo.