De twee bestuurders hebben niet aannemelijk gemaakt dat zij een spoedeisend belang hebben bij hun vordering, die in wezen een geldvordering is. Concrete en onderbouwde gegevens over de actuele inkomsten- en vermogenspositie van eisers ontbreken en stukken van de strafvorderlijke beslagen zijn niet overgelegd.

Van een harde vordering is ook geen sprake. HDI heeft de vordering uitvoerig bestreden met niet op voorhand of op eenvoudige wijze – in aanmerking nemende dat het een kort geding betreft- te verwerpen argumenten. 

HDI doet bovendien een beroep op bijzondere polisvoorwaarden die haar zeer ruime bevoegdheden geven om te beslissen over, bijvoorbeeld, het voeren van verweer of het berusten in een uitspraak. Van die bevoegdheden maakt HDI gebruik.

Tot slot overweegt de voorzieningenrechter nog dat de vordering onvoldoende concreet – onvoldoende bepaalbaar – is en niet aansluit bij de tekst van de bijzondere polisvoorwaarden. Pas tijdens de mondelinge behandeling, en zonder enige onderbouwing, hebben de eisers gesteld dat de kosten van het beroepschrift ongeveer € 15.000 bedragen.

De vordering is echter niet op dit bedrag toegespitst. Een grove inschatting van de nog te maken kosten hebben eisers niet gemaakt. Toewijzing van de vordering om 'de kosten van verweer te vergoeden' komt neer op een blanco cheque. De bijzondere polisvoorwaarden geven echter slechts recht op vergoeding van redelijke kosten van verweer, op verzoek van of met toestemming van verzekeraars gemaakt.

De vorderingen worden daarom afgewezen en de eisers worden veroordeeld in de kosten van procedure.