In juni 2023 doet een op dat moment 11-jarig meisje aangifte bij de politie. Ze verklaart dat ze door iemand die ze online kent onder druk is gezet tot het maken en versturen van naaktfoto’s. Als de politie invalt bij de verdachte wordt er kinderporno gevonden die hij voor een deel zelf heeft vervaardigd. Ook blijkt dat hij gedurende langere tijd geld heeft overgemaakt naar minderjarige meisjes.

Het onderzoek leidt naar 17 meisjes die slachtoffer zouden zijn. De verdachte doet zich in de contacten jonger voor dan hij is en gebruikt een schuilnaam. Zo dreigt hij in sommige gevallen familieleden van de meisjes te benaderen en hun erotisch getinte foto’s openbaar te maken.

De verdachte ontkent veel beschuldigingen, maar niet allemaal. Tijdens de inhoudelijke behandeling zegt hij: “Ik ben vanaf 2022 meisjes gaan toevoegen en benaderen op Snapchat. Ik raakte in een sleur van het regelen van naaktfoto’s. Mijn zelfvertrouwen kreeg er een boost van.”

Voor 5 verschillende verdenkingen ziet de rechtbank voldoende bewijsmateriaal. Bij deze verdenkingen zijn in totaal 9 meisjes betrokken. De verdachte heeft fysiek ontucht (seksuele handelingen) gepleegd met een meisje onder de 16 jaar en een 16-jarig meisje verleid tot het plegen van ontucht tegen betaling.

Daarnaast heeft de verdachte zich in een periode van ruim anderhalf jaar schuldig gemaakt aan verleiding en niet-fysieke aanranding. Dit door minderjarige meisjes via sociale media te benaderen en ze door dwang en/of betaling te bewegen om seksuele handelingen bij zichzelf te verrichten en deze te filmen of fotograferen.

De rechtbank spreekt de verdachte vrij van drie verdenkingen van aanranding. In de situatie van een 11- en 13-jarige meisje staat voorop dat dit niet komt doordat de rechtbank twijfelt aan hun verklaringen.

Of er is sprake is geweest van ontuchtige handelingen kan de rechtbank op basis van het dossier niet vaststellen. De chatconversaties tussen de verdachte en de meisjes zijn verloren gegaan. Wel veroordeelt de rechtbank de verdachte voor het in bezit hebben van erotische materiaal van de meisjes.

De ernst van deze zaak is niet alleen het grote aantal verdenkingen en slachtoffers, maar ook de manier waarop verdachte te werk is gegaan. Hij liet zich enkel leiden door zijn eigen lusten en seksuele behoeften en hield op geen enkele wijze rekening met zijn slachtoffers en de schade die hij toebracht. Hij maakte op gewiekste wijze misbruik van de leeftijd en kwetsbaarheid van de meisjes.

In het nadeel van de verdachte wordt verder meegenomen dat hij geen openheid van zaken heeft willen geven en nauwelijks verantwoordelijkheid heeft genomen. De verdachte stelt weliswaar spijt te hebben, maar tegelijkertijd bagatelliseert hij voortdurend zijn handelen. Zelfs als hem chatgesprekken worden voorgehouden, weet hij op een groot deel van de vragen geen antwoord te geven.

Uit de spreekrechtverklaringen van de slachtoffers blijkt dat zij veel last hebben van wat hen is overkomen. De verdachte heeft met zijn daden ernstige inbreuk gemaakt op de geestelijke en lichamelijke integriteit en de normale (seksuele) ontwikkeling van de jonge slachtoffers.

De rechtbank stelt dat zij niet gebonden is aan de eis van de officier van justitie. De rechtbank acht het bewezenverklaarde zodanig ernstig dat een hogere straf dan door de officier van justitie is gevorderd aangewezen is. Een lichtere straf zou onvoldoende recht doen aan de ernst van de feiten, de belangen van de slachtoffers en de vereisten van preventie.

De rechtbank veroordeelt de verdacht tot een celstraf van 4 jaar, waarvan 6 maanden voorwaardelijk. Aan vier slachtoffers moet hij een immateriële schadevergoeding betalen, variërende van 1500 tot 3000 euro.

Daarnaast moet verdachte zich melden bij de reclassering, moet hij zich laten behandelen, krijgt hij een contactverbod opgelegd en moet hij onder meer digitale omgevingen vermijden waar hij in contact kan komen met kinderporno.