Een belangrijk aspect bij de presentatie in de rechtbank is het willen creëren van een nieuwe werkelijkheid door middel van bestaande beelden, vindt de Bruno Slagboom. De kunstenaar zegt over zijn werken in de rechtbank: “De gepresenteerde beelden zijn in harmonie met de bijzondere lading die aanwezig is in het huis van Vrouwe Justitia. Het is een plek van contrasten. Onschuld versus schuld, licht versus donker, open versus gesloten. Zo zijn ook de werken contrastrijk; in eerste instantie lijken ze gesloten, bij een tweede blik schijnt er vrijheid en een oneindigheid naar buiten.”

Bruno Slagboom (1992) studeerde aan de afdeling Fine Arts van de Hogeschool voor de -Kunsten Utrecht, waar hij in de zomer van 2015 afstudeerde. Tijdens deze studie deed hij een stage bij fotograaf Thijs Koelink van Studio Ayqido, waarmee hij nog steeds een warme creatieve band onderhoudt.

Bruno presenteert zich als een beeldenmaker die niet gebonden is aan een definitief medium. De afgelopen drie jaar heeft hij ervoor gekozen om het fotografisch medium in te zetten bij het creëren van een eigen beeldtaal. De huidige (beeld) taal vindt zijn oorsprong in moderne architectonische waarden, uit zich in uitdagende presentaties en biedt uiteindelijk een nieuwe kijk op onze directe omgeving.

Bruno gelooft dat een fotografisch beeld een weergave is van een dimensie die alleen zichtbaar wordt wanneer er een kader omheen wordt gespannen. Slagboom: “In dit geval is dat het kader van het fotografisch negatief. Zonder dit kader word je constant verzwolgen onder vele momenten die ieder op zich een nieuwe werkelijkheid kunnen openen.”