In de nacht van 23 oktober 2012 wachtten de mannen de bejaarde man van 86 op in het park waar hij vaak zijn hond uitliet. Het slachtoffer was met zijn auto naar het park gereden. Vervolgens is de oude man op verschillende locaties ernstig mishandeld, gestompt en geslagen en met een mes gestoken, waarbij ook een deel van zijn linkeroor is afgesneden. Tussentijds werd hij van de ene naar de andere plek vervoerd in de kofferbak van zijn eigen auto. De mannen hadden zijn pinpas bemachtigd en wilden zijn pincode weten maar die wist het slachtoffer niet te vertellen. Uiteindelijk is de man dood achtergelaten in een sloot aan de Vissersverkorting in Westdorpe.
Bij dit alles was het steeds de jongste van de twee verdachten die de mishandelingen pleegde. De andere man bestuurde de auto en heeft niets ondernomen om de andere man van zijn daden te weerhouden. Bovendien heeft hij geholpen het lichaam van het slachtoffer te dumpen.
Daarna hebben de mannen ingebroken in het huis van het slachtoffer, op zoek naar zijn pincode, en hebben zij verschillende pogingen gedaan met de pas geld op te nemen, wat niet is gelukt.

De rechtbank spreekt van een huiveringwekkende daad, van steeds terugkerend, nietsontziend geweld, waarbij een hoogbejaard en weerloos slachtoffer op zeer brute en gruwelijke wijze is mishandeld en gedood.
De jongste verdachte, die de mishandelingen pleegde, heeft gewetenloos gehandeld, puur voor zijn eigen financiële gewin, en hij neemt geen enkele verantwoording voor zijn daden. De andere verdachte lijkt met zijn doen en nalaten slechts te hebben gehandeld met het oog op eigen financieel gewin om zijn cocaïneverslaving te bekostigen. De rechtbank rekent de mannen dit zeer zwaar aan en vindt daarom alleen gevangenisstraffen van aanzienlijke duur gerechtvaardigd.

In de zaak van de jongste verdachte eiste de officier van justitie vijftien jaar cel en tbs met dwangverpleging. De rechtbank oordeelt echter dat uit het onderzoek van het Pieter Baan Centrum weliswaar is gebleken dat de verdachte een ernstige persoonlijkheidsstoornis heeft, maar dat niet is vast te stellen dat deze een rol speelde bij het plegen van de feiten. Hij wordt volledig toerekeningsvatbaar geacht. De rechtbank legt daarom geen tbs op maar wel een aanzienlijk hogere gevangenisstraf dan geëist, namelijk vijfentwintig jaar.
Voor de andere verdachte was de eis twaalf jaar cel en tbs met dwangverpleging. Deze man wordt verminderd toerekeningsvatbaar geacht maar ook hij krijgt geen tbs opgelegd. De deskundigen van het Pieter Baan Centrum stelden tbs met voorwaarden voor, waarbij een gevangenisstraf van maximaal vijf jaar mogelijk is. De rechtbank vindt een lange gevangenisstraf hier gerechtvaardigd en legt geen tbs op maar wel een langere gevangenisstraf dan geëist, namelijk vijftien jaar. In tegenstelling tot de andere man heeft hij een blanco strafblad.