'Stel: de Duitse kinderbescherming plaatst een verwaarloosd kind uit huis en ontdekt dat er familie in Nederland woont die voor dat kind wil zorgen. Als de Duitse rechter dat goedkeurt, moet hij van alles afstemmen met Nederland. Hoe pakt hij dat aan? Of: een Nederlandse man stapt hier naar de rechter voor een omgangsregeling met zijn dochtertje, dat bij de moeder in Chili woont. Daar heeft hij ook een procedure lopen. De rechter wil dan eerst met zijn Chileense collega overleggen. Anders neemt hij misschien onbedoeld een besluit dat leidt tot grote emotionele schade omdat het kind het contact met een van de ouders verliest.'

‘Nee, ik werk met een andere rechter en 7 gerechtsjuristen samen in Bureau Liaisonrechter Internationale Kinderbescherming (BLIK). Wij fungeren als doorgeefluik, adviseur en expertisecentrum, ook op het gebied van internationale kinderontvoering. Stel dat een Nederlandse vrouw, die met haar gezin in Engeland woont, op familiebezoek gaat en haar kind meeneemt. Eenmaal hier besluit ze met het kind te blijven, zonder instemming van de vader. Dan treedt het Haags Kinderontvoeringsverdrag in werking. Dat verdrag bepaalt dat het kind zo snel mogelijk terug moet naar het land waar het feitelijk woonde. Gaat dat niet vrijwillig, dan komt de zaak voor de rechter.’

'Nee, wij beslissen alleen of het kind volgens het Haagse verdrag terug moet naar het woonland. De regels zijn heel strikt: terugkeer is het uitgangspunt, daar kunnen we alleen van afwijken als een kind ernstig gevaar loopt of zich heel erg verzet. Na de terugkeer beslist de rechter dáár hoe het verder moet, daar worden wij dan niet meer bij betrokken.' 

'Aan de ene kant wel; wij kunnen alleen beslissingen nemen voor de korte termijn. Maar in deze kwesties is het vooral belangrijk om snel in te grijpen, zodat kinderen niet jaren in onzekerheid leven en afgesloten zijn van hun vader of moeder. Vroeger bleef dit soort zaken vaak liggen omdat de procedures lang en ingewikkeld waren. Nu kan je als ouder niet meer zomaar het vliegtuig naar Nederland pakken en denken: die ander zoekt maar uit hoe hij de kinderen ooit nog te zien krijgt. We hebben tegenwoordig regels en afspraken waardoor deze zaken snel worden afgewikkeld, in principe binnen 6 weken.'

'Wij proberen hen wel zoveel mogelijk op één lijn te krijgen. Als de rechter met ouders praat om te kijken waar hun conflict over gaat en of er alvast een omgangsregeling kan komen, krijgen zij meteen een speciale vorm van mediation aangeboden. Een soort snelkookpanbemiddeling, waarbij ouders onder begeleiding van mediators binnen een week 2 uitvoerige gesprekken voeren.

Die combinatie van snelle afwikkeling en bijzondere mediation staat internationaal bekend als 'the Dutch model' en is inmiddels opgenomen in een Europese verordening, waardoor alle rechters dit moeten aanbieden in internationale kinderontvoeringszaken. Want het blijkt goed te werken. Mensen komen vaak tot onderlinge afspraken over hun kind en wij hoeven geen knopen door te hakken. Beter kan het niet!'