Binnen de rechtspraak geldt Van der Groen – die ook rechtszaken over zware georganiseerde misdaad behandelt – als specialist op het gebied van terrorisme. 'Het gaat er daarbij om de bevolking vrees aan te jagen door geweld of dreiging met geweld en staatsrechtelijke structuren omver te werpen.' Hij werd in 2015 gevraagd een speciaal terrorismecluster op te zetten, na de aanslag op het Franse satirische weekblad Charlie Hebdo. De Nederlandse rechtspraak wilde beter voorbereid zijn op terrorismezaken. Rotterdam heeft een beveiligde zittingszaal en Van der Groen had al de nodige ervaring; hij behandelde zaken over trainingen voor terroristische misdrijven en berechtte de Hofstadgroep. De 20 rechters en secretarissen van het terrorismecluster kregen bijscholing. Nu worden grote terrorismezaken meestal in Rotterdam behandeld.

'Kennis van verschillende culturen en van religieuze aspecten is belangrijk om dit werk goed te kunnen doen', zegt Van der Groen. 'Maar ook al heb je die bagage, het blijft lastig om een duidelijk beeld te krijgen van wat de verdachte beweegt. Bij terroristen met een islamitische achtergrond kom je in aanraking met een andere kijk op de samenleving. Bovendien beroepen ze zich vaak op hun zwijgrecht. Ik heb zelden een terrorismeverdachte horen bekennen dat hij een aanslag had willen plegen.' De laatste tijd gaat ook aandacht uit naar terrorisme uit bijvoorbeeld rechts- of links-extremistische hoek. 'Die mensen hebben weer heel andere motieven. Het is nuttig als de kennis over deze stromingen binnen de rechtspraak wordt uitgebreid.'

Het Rotterdamse cluster onderhield in de beginfase van zijn bestaan contacten met rechters in het buitenland, om van elkaars ervaringen te leren. 'Landen gaan verschillend met terroristen om. De Duitsers bijvoorbeeld zijn organisatorisch en logistiek goed toegerust, door hun ervaring met binnenlands terrorisme. Zij plaatsen deze verdachten niet bij elkaar, zoals bij ons in de extra beveiligde inrichting in Vught, maar verspreiden ze juist over reguliere gevangenissen om te voorkomen dat ze elkaar beïnvloeden. Persoonlijk vind ik dat een goed idee; als je ze allemaal bij elkaar zet, wordt dat één grote broeikas en ik hoor ook wel van jonge verdachten dat zij enorm zijn geschrokken toen ze tussen zwaar gestrafte terroristen werden geplaatst. Maar het is ook wel begrijpelijk dat de Nederlandse overheid vanuit beveiligingsoogpunt heeft gekozen voor een centrale afdeling. Duitsland heeft meer gevangenissen, met veel meer personeel.'

Nederlandse rechters hebben ook bevoegdheden voor zaken die zich buiten onze landsgrenzen afspelen, bijvoorbeeld in Syrië toen Islamitische Staat daar huishield. ’In het begin ging het vooral om verdachten die wilden vertrekken, later om terugkeerders na de val van het kalifaat.’ Van der Groen behandelde onder meer de zaak tegen de teruggekeerde Laura H. uit Zoetermeer. Zij kreeg 24 maanden cel – waarvan 13 voorwaardelijk – voor het voorbereiden en bevorderen van terroristische misdrijven. Ze was zelf misschien niet actief geweest voor IS, maar faciliteerde wel haar man om zich aan te sluiten, oordeelde de rechtbank. ‘Later zijn veel meer vrouwen berecht bij wie die redenering werd gevolgd, het is vaste jurisprudentie geworden.'