Het ontstaan van de WIM-kamer vloeit voort uit de Verdragen van Genève, waar veel landen bij zijn aangesloten. ‘Zij moeten zoveel mogelijk doen om oorlogsmisdadigers te bestraffen. Nederland vat dat op als een verplichting om die misdadigers zelf te vervolgen. Daarmee kent ons land zichzelf dus internationale rechtsmacht toe, net als bijvoorbeeld België, Duitsland, Frankrijk, Noorwegen en Canada.’

Nederland voelt zich extra verantwoordelijk omdat het Internationaal Strafhof in Den Haag is gevestigd, zegt Koole. Maar waarom is er dan ook nog een WIM-kamer nodig? ‘Het Internationaal Strafhof heeft de handen vol aan hooggeplaatste verdachten, zoals (ex-)presidenten, andere regeringsleiders en hoge militaire leiders. Maar er is een veel grotere groep minder bekende verdachten. Onze Nederlandse capaciteit is broodnodig, en dan nog is het soms een druppel op de gloeiende plaat.’

Ook de politie en het OM hebben speciale teams opgericht om plegers van internationale misdaden op te sporen en te vervolgen. Zij gaan aan de slag met tips van getuigen (bijvoorbeeld asielzoekers die folteraars uit hun thuisland tegenkomen in een AZC) en de Immigratie- en Naturalisatiedienst (als die een asielzoeker afwijst vanwege een verdenking) of na berichten in de media. Op die manier heeft een Nederlandse zakenman ruim 16 jaar gevangenisstraf gekregen voor het leveren van grondstoffen aan Saddam Hoessein, waarmee mosterdgas werd gemaakt dat duizenden Koerden fataal werd. Ook folteraars van het communistische regime in Afghanistan kregen lange straffen en Rwandezen die zich schuldig hadden gemaakt aan (opruien tot) genocide. Een van hen kreeg levenslang.