De octrooikamer behandelt alles wat onder intellectuele eigendom valt, zoals merken- en modellenrecht , kwekersrecht en auteursrecht. Voor de meeste zaken geldt dat alleen de Haagse rechtbank die mag behandelen. Octrooirecht vormt een belangrijk onderdeel. Wie iets heeft uitgevonden, kan voor 20 jaar octrooi aanvragen. Anderen mogen die vinding dan niet zomaar namaken. Als daar conflicten over zijn, beoordeelt de rechtbank of er schadevergoeding of een verbod moet volgen.

Als ze langs de kamers van collega’s loopt, ziet Knijff direct met welke zaak zij bezig zijn. ‘De kamer van de één staat vol met planten vanwege een kwekerszaak, op het bureau van een ander staat een knuffelbeer waarover iets gezegd moet worden. Deze zomer rende een collega over de gang met de Lamzac, een zitzak van Fatboy, die je met lucht moet vullen. Fatboy wilde voorkomen dat een andere fabrikant een vergelijkbare zak op de markt ging brengen. Mijn collega was het verschil tussen de zakken aan het uitvogelen.’

In deze kamer werken 10 rechters, die – anders dan veel collega’s – niet om de paar jaar wisselen van sector. Dat zou een verspilling zijn van hun specialistische kennis. Soms zijn de rechters dagen bezig om een octrooi te begrijpen. ‘Je zou het niet zeggen, maar als wij een oordeel moeten vormen, komt daar heel vaak begrip van techniek en ingewikkelde formules bij kijken’, zegt Knijff. ‘Gelukkig wilde ik vroeger arts worden en koos ik vooral bètavakken op school. Daar heb ik nu veel profijt van.’

Het werd een rechtenstudie, met de nadruk op civiel recht. ‘Maar dat ik in de intellectuele eigendomsrechten zou belanden, had ik nooit gedacht. Dit werk kwam toevallig op mijn pad, het leek me erg leuk, en dat is het ook. Ik stap hier soms in werelden waarvan ik niet wist dat ze bestonden. Zo weet ik nu heel veel over cutterzuigers - dat zijn baggerschepen - en over een rubber dat wordt gebruikt om boorputten af te dekken.’