Criminele organisaties verzinnen telkens iets nieuws om niet betrapt te worden en politie en justitie bedenken daar dan weer iets op. ‘Het is een kat en muis-spel. Zo was er in de haven iemand die computers bediende en kon regelen dat bepaalde containers niet gecontroleerd werden. Dat is nu aangepast, er zijn random controles ingevoerd waar niemand meer invloed op heeft.’
Bij de rechtbank wordt de aanpak ook steeds slimmer. ‘Nu wij een vaste ondermijningskamer hebben, kunnen we veel strakker plannen en gestroomlijnder werken. Dat scheelt veel tijd. Advocaten houden in deze zaken vaak uren durende pleidooien, alleen al over de ontsleutelde telefoongesprekken. Wij zitten helemaal in die materie en kunnen daardoor snel reageren en beslissen. Onze kamer heeft ook een stapel zaken weggewerkt die al lang op de plank lag omdat het niet lukte ze in te plannen, vanwege het grote beslag dat ze leggen op de tijd van strafrechters.’

Goossens’ vertrouwen in de mensheid is door dit werk niet aangetast. ‘Echt slechte mensen zien wij heel zelden. Wie hieraan meewerkt, zit vaak in een heel moeilijke situatie.’ Dat de ondermijningskamer helpt om grootschalige drugshandel uit te bannen, gelooft hij niet. ‘Het is echt vechten tegen de bierkaai. Zolang er veel vraag is, komt het aanbod toch wel. En als wij een paar grote jongens hebben veroordeeld, worden de gaten direct door anderen opgevuld. Dit is niet de oplossing, daar heb ik geen enkele illusie over. Hoe het wel moet, is aan de politiek. Voorlopig blijven wij maar gewoon strafzaken doen.’