Laden...

Strafrechter Henrieke Slaar

Dit is een afdruk van een pagina op Rechtspraak.nl. Kijk voor de meest actuele informatie op Rechtspraak.nl (http://www.rechtspraak.nl). Deze pagina is geprint op 01-01-1970.

Skip Navigation LinksRechters > Rechters over hun vak > Strafrechter Henrieke Slaar

Bijna 2.700 rechters buigen zich dagelijks over misdrijven, echtscheidingen, zakelijke conflicten, burenruzies, omstreden overheidsbesluiten en nog veel meer. Wie zijn zij, wat maken ze mee en hoe zien ze hun taak? Vandaag: rechter Henrieke Slaar van de rechtbank Oost-Brabant. ‘Als rechter werk je met het recht én met mensen.’

 

‘In januari 2017 heb ik de overstap gemaakt naar de rechterlijke macht. Ik werk als strafrechter in het team Fraude, Economie en Milieu van de rechtbank Oost-Brabant. De zaken die ik behandel zijn heel divers. Het kan gaan om witwassen, belastingfraude, fraude met fosfaatrechten, dodelijke arbeidsongevallen of bijvoorbeeld illegale handel in bedreigde diersoorten. Het gaat om strafbare feiten die voornamelijk in andere wetten staan dan het Wetboek van Strafrecht. Bij dit soort zaken zijn daarom ook bijzondere opsporingsdiensten betrokken, zoals de FIOD, de Nederlandse Arbeidsinspectie of de NVWA. Ik zie veel bedrijven en hun directieleden als verdachte, van grote chemieconcerns tot kleine boerenbedrijven. Maar ik krijg ook jongemannen tegenover me die verdacht worden van illegaal vuurwerkbezit. Het zijn strafzaken die vanwege de inhoud net even anders zijn. Dat neemt niet weg dat ik naast deze bijzondere categorie van strafzaken, ook de meest gangbare zaken op zitting kan krijgen. Van winkeldiefstal tot moord en alles wat daartussen zit.’

 

Waarom ben je ooit rechter geworden?

‘Ik had tijdens mijn studententijd al de wens om rechter te worden. Je buigt je in die rol over een breed scala aan juridische vraagstukken en moet daarin de knoop doorhakken. Dat sprak mij aan. Ik heb een voorliefde voor de juridische inhoud. Toch ben ik eerst als advocaat gaan werken. Als rechter neem je vaak ingrijpende beslissingen. Ik vond die functie daarom meer passen op een later moment in mijn carrière, als ik over meer werk- en levenservaring zou beschikken. Na elf jaar advocatuur heb ik alsnog de overstap naar de rechterlijke macht gemaakt. Ik wilde graag vanuit een onafhankelijk en onpartijdig perspectief naar zaken kunnen kijken. En na jarenlang in een commerciële wereld gewerkt te hebben, had ik de wens om een grotere maatschappelijke bijdrage te leveren. De keus voor de rechterlijke macht was daarom een logische.’

 

Welke zaak zal je nooit vergeten?

‘Er komt regelmatig een zaak voorbij die indruk op me maakt. Is het niet vanwege de ernst van de verdenking, dan wel vanwege de persoon van de verdachte of het verhaal van een slachtoffer of nabestaande. Een zaak waarbij al deze aspecten een rol speelden, is die waarin een vader werd verdacht van poging moord op zijn jonge kinderen. Hij had geprobeerd zichzelf en zijn kinderen van het leven te beroven door zijn huis in brand te steken, terwijl zijn kinderen lagen te slapen. De kinderen raakten gewond maar overleefden de brand, net als de vader. Het was een familiedrama, die tot hevige emoties leidde tijdens de strafzaak.’    

 

Wat is het mooiste aspect van het rechtspreken?

‘Dat je een oordeel mag geven over een zaak. Daarmee onderscheid je je ten opzichte van andere procesdeelnemers. Dat oordeel is het sluitstuk van een proces waarin je als rechter leest, onderzoekt, ondervraagt, luistert en weegt. Geen zaak is hetzelfde, al is het maar omdat er telkens iemand anders voor je zit. Als rechter werk je met het recht én met mensen. Onze beslissingen kunnen fors ingrijpen in levens of van invloed zijn op het voortbestaan van bedrijven. Dat brengt een grote verantwoordelijkheid met zich. Je moet daarom zorgvuldig zijn en kunnen uitleggen hoe en waarom je tot een bepaalde beslissing komt. Dat is de kern van ons werk en in mijn ogen ook het mooiste onderdeel ervan.’