‘Voor mij was het rechterschap een logisch vervolg op mijn functies in de juridische ondersteuning. Ik heb toen mogen proeven aan het rechter zijn. Toch heb ik eerst onderzocht of ik niet de advocatuur in wilde of bij een ministerie wilde werken. Dat was niet het geval, Bij de advocatuur miste ik de onafhankelijke positie die je als rechter hebt en bij een ministerie miste ik de directe invloed die je als rechter op mensen hebt. Ik ben blij dat ik voor de rechtersopleiding heb gekozen. Dat voelde direct goed.’

‘Ik vind het belangrijk dat mensen zich in de zittingszaal echt gehoord voelen. Daarom probeer ik daar op basis van een goed gesprek, met veel vragen aan de betrokken partijen, een goed beeld van het geschil te krijgen. Met mijn vragen wil ik mensen ook een inzicht geven in hun kansen. Wanneer ze er vervolgens in slagen met elkaar het gesprek aan te gaan en hun geschil met een schikking zélf oplossen, heb ik de Rechtspraak op een goede manier vertegenwoordigd. Ik vind het mooi als mensen door mijn optreden vertrouwen in rechtspraak behouden.’

‘Toen ik strafrechter was had ik een aantal dames in de zittingszaal die werden verdacht van het knippen van hennepplanten. Nadat ik ze veroordeelde en een taakstraf gaf, riepen ze mij bij het verlaten van de zittingzaal toe: ‘Je had slager moeten worden!’