‘De zitting. Daar houd ik echt van, ik haal daar zoveel voldoening uit. Voor mij is het doel de vreemdeling het te gevoel geven dat er naar hem of haar geluisterd wordt. Die mensen hebben er vaak al een heel traject bij de IND op zitten waar ze voor hun gevoel soms als nummer behandeld worden. Door de bejegening op zitting voelen ze zich gehoord. Ik heb meegemaakt dat mensen na de zitting tegen me zeiden: “U hebt echt geluisterd.” Of “Wat u ook zult oordelen, ik heb mijn verhaal kunnen doen.” Dat is mooi.’

‘Eigenlijk wilde ik kapster worden, maar dat was zonde volgens mijn vader. “Je doet vwo, je kan studeren, dan moet je dat doen.” Oriënteren vanaf Curaçao - waar ik ben opgegroeid - was lastig, maar het werd rechten in Amsterdam. Tijdens mijn studie kreeg ik college van een lid van de Hoge Raad die heel inspirerend kon vertellen over het vak. Toen de colleges afgerond waren, nodigde hij alle studenten uit voor een strandwandeling omdat hij ons “nog veel meer” te vertellen had. Hij had die dag ook met iedereen een 1-op-1 gesprek. Hij vertelde mij toen dat hij mij wel zag werken bij de Rechtspraak. Door hem en door zijn colleges kreeg ik steeds sterker het gevoel dat dat inderdaad de richting was die ik uit moest gaan. Toen ik later rechter was, heb ik contact met hem opgenomen. Hij kon het zich nog allemaal herinneren. Echt een fantastische docent. Dat wens ik iedereen toe, iemand die je inspireert en het vertrouwen geeft om de stappen te zetten die je graag wilt zetten. Dat vertrouwen was voor mij, met een niet-westerse achtergrond, erg belangrijk. Ik had ideeën over de Rechtspraak die later helemaal niet bleken te kloppen. Dus als je deze kant op wilt, laat je niet afschrikken door stereotypen. Ga naar een open dag, spreek een rechter, ga op onderzoek uit.’

‘‘Voor mij bevat elke zaak wel aspecten die me bijblijven. Bijvoorbeeld mijn allereerste asielzaak. Die ging om een asielaanvraag van iemand die zijn identiteit niet kon onderbouwen. In dat geval zegt de IND: “wij weten niet wie je bent, dus wij beoordelen jouw vluchtverhaal niet.” Terwijl dat vluchtverhaal erg overtuigend was. Ik denk nog vaak aan deze man en hoop dat het op de een of andere manier goed is gekomen. Of zaken waarbij het lukt om binnen de grenzen van de wet de ruimte te vinden of creëren zodat ik tot een rechtvaardige beslissing kan komen. Dat zoeken, dat wikken en wegen en de balans opmaken, dat is voor mij de essentie van het rechtersvak.’