‘Juist vanwege de drang om mensen te helpen. Helpen begint met luisteren en eindigt met een probleem oplossen. Als rechter doe je precies dat. Het is het mooiste vak van de wereld!’

‘Dat was een zaak in Haarlem als douanerechter. Ik zat daar een zaak voor over in welke categorie een bepaalde substantie (gewonnen op de bodem van een meer in Rusland) ingedeeld moest worden: wel of geen positief douanerecht (zeg maar, kosten voor invoer). De EU oordeelde van wel, Rusland bepleitte een nultarief. Uit het dossier bleek dat Rusland hierover nogal wat politieke druk uitoefende op de EU, vooral de douane. De handelsbelangen waren kennelijk aanzienlijk. Dit was trouwens nog vóór de inval van Rusland op de Krim in Oekraïne.

Bizar genoeg werd dit een van gezelligste en meest ontspannen zittingen ooit in mijn loopbaan als rechter. Ik heb er geleerd dat de klemtoon in het Russisch op de tweede lettergreep valt, nadat ik een Russische naam verkeerd uitsprak. We hebben veel gelachen tijdens de zitting. De Russische scheikundige die aanwezig was, bedankte me na afloop voor de prettige en open sfeer tijdens de zitting. Dat was ze duidelijk niet gewend. Ondanks de uitleg van de scheikundige hebben we niet in het voordeel van Rusland beslist. De substantie had de ‘verkeerde’ chemische samenstelling.’

‘Het contact met mensen. In het belastingrecht mogen burgers zelf procederen, dus je ziet iedereen langskomen. Het is steeds weer afwachten wat er tijdens een zitting gebeurt en wie je nu weer mag ontmoeten. Ik geef toe dat het niet altijd prettig verloopt. Sommige mensen zijn boos of ongemanierd. Of beide. Maar daarmee leer je omgaan. Gelukkig komen serieuze bedreigingen in de belastingrechtspraak niet voor. Ik heb veel bewondering voor collega’s die ondanks bedreigingen hun werk doen. Het spreekt voor zich dat ik vind dat geweld en dreigementen nooit aanvaardbaar zijn.’