‘Dat is ongetwijfeld de zaak tegen de moordenaar van de Curaçaose politicus Helmin Wiels. Ik heb de schutter tot levenslang veroordeeld. Toen Wiels werd vermoord, ging er echt een schok door het eiland. Iedereen dacht aan een politieke moord – Wiels had een jaar daarvoor de verkiezingen gewonnen – en het bleek uiteindelijk om een lokale aangelegenheid te gaan: het was hoogstwaarschijnlijk Wiels' strijd tegen corruptie en de goksector op het eiland die hem het leven hebben gekost.
Tijdens de zittingsdagen was het hof afgesloten en liep er overal gewapende beveiliging. Om de zaak toch in het openbaar te kunnen laten plaatsvinden, werd alles op de radio uitgezonden. Toen ik al terug naar Nederland was, zijn ook nog de opdrachtgever en de tussenpersoon die de schutter inschakelde veroordeeld. Dat, in combinatie met de enorme media-aandacht – ook vanuit Nederland – maakte dit voor mij een onvergetelijke zaak.’

‘Dat heb ik te danken aan een bevlogen kantonrechter. Ik liep tijdens mijn studie een dag met haar mee en dat was erg inspirerend. Zij deed die dag uitspraak in een aantal arbeids- en huurzaken en deed dat zo goed: zonder juridische hoogdraverij en met een goed oog voor de praktische kanten van de zaak. Inmiddels is dat zo`n 20 jaar geleden, maar die aanpak spreekt me nog steeds aan. Wat dat betreft: als je overweegt rechter te worden, dan raad ik je zo`n dag meelopen van harte aan. Anders dan bij veel andere beroepen krijg je dan namelijk echt een goed beeld. Bij ons gaat alles immers in het openbaar.’

‘Tijdens mijn opleiding zag ik een keer een flyer van de rechtersopleiding met de tekst “Recht doen aan mens en maatschappij.” En dat vat het eigenlijk nog steeds mooi samen: met dit vak lever ik een zinnige maatschappelijke bijdrage. Het is mijn taak om rechtvaardige besluiten te nemen en die moeten goed zijn, omdat ze ingrijpend voor de betrokkenen kunnen zijn. Daarnaast moet een uitspraak in het grotere geheel passen: dus recht doen aan de concrete zaak.’