‘Ik was 2 keer uitgeloot bij de studie Geneeskunde en ben daarom ‘maar rechten gaan studeren’. Het duurde wel even voordat die studie mij greep. Ik heb allerlei verschillende stages gedaan tijdens mijn studie en hoewel ik de advocatuur leuk vond, had ik er moeite mee om eenzijdig een standpunt te belichten, ook als dat niet waar of rechtvaardig was. Dat zat er van jongs af aan bij mij al in: dingen van 2 kanten bekijken, op zoek naar een rechtvaardige oplossing. Toen ik via een vriendin hoorde dat zij de rechters-opleiding ging doen, ben ik ook die kant op gegaan. Ik heb er geen moment spijt van gehad.’

‘Ik heb ooit een kort geding gehad tussen een familie en een ziekenhuis waarbij het ziekenhuis de vader van de beademing wilde halen omdat er geen enkele kans op herstel meer was. De familie kon daar niet mee leven. Ik moest daar uiteindelijk de beslissing over nemen en dat is natuurlijk heel vergaand en heftig.’

‘Soms heb je een zaak tussen partijen die al lange tijd met elkaar in de clinch liggen en er niet meer uitkomen. Dan is het heel mooi als je er dan toch in slaagt om ze tot elkaar te brengen door ze weer naar elkaar te laten luisteren en samen een oplossing te laten vinden. Vaak gaat iedereen dan opgelucht en vrolijk weer naar buiten. Het komt zelfs voor dat ze elkaar bij wijze van spreken weer in de armen vallen. Dat geeft enorme voldoening van je vak. Het is echt een voorrecht om dit vak te mogen uitoefenen, want ik denk altijd wie ben ik om zulke ingrijpende beslissingen in een mensenleven te mogen nemen?’