Zoals al eerder in de rechtspraak is beslist, rustten op aanbieders van effectenleaseproducten destijds twee bijzondere zorgplichten. Enerzijds moest de aanbieder uitdrukkelijk waarschuwen voor de mogelijkheid dat de belegger aan het einde van het contract met een restschuld zou blijven zitten. Anderzijds moest de aanbieder nagaan of de belegger voldoende financiële ruimte had om de (eventuele) negatieve gevolgen van het contract te kunnen dragen. Deze zorgplichten golden ook voor GroeiVermogen als aanbieder van effectenleaseproducten. Het maakt daarbij geen verschil dat GroeiVermogen geen bank was.

Het hof beslist dat GroeiVermogen bij verschillende soorten contracten onvoldoende heeft gewaarschuwd voor de mogelijkheid van een restschuld, en dus niet aan haar zorgplicht heeft voldaan. Het hof ziet geen aanleiding om de twee bijzondere zorgplichten verder uit te breiden. Zo bestond er geen verplichting voor de aanbieder van effectenleaseproducten om de beleggers uitdrukkelijk te informeren hoeveel de aandelenkoersen zouden moeten stijgen om de inleg te kunnen terugverdienen. Wel moest de aanbieder aangeven welke kosten voor de belegger aan de overeenkomst zijn verbonden, maar dat heeft GroeiVermogen ook gedaan. Ook moest GroeiVermogen onderzoek doen naar het inkomen en vermogen van de belegger, maar zij hoefde niet te vragen naar zijn ervaring met beleggen of naar het doel waarvoor hij een effectenleaseproduct wilde kopen.

Als een belegger een beleggingsadvies had gekregen van een tussenpersoon die daarvoor geen vergunning had, en GroeiVermogen dat wist, dan had GroeiVermogen het contract niet mogen aangaan. Dit brengt mee dat in zo'n geval alle schade door GroeiVermogen moet worden vergoed.

Het hof heeft nog nadere informatie van partijen nodig om te kunnen beoordelen of de vergoeding die de belegger moest betalen bij tussentijdse beëindiging van het contract, te hoog was.