Op 14 december 2017 heeft de man in het Turks Cultureel Centrum in Maastricht zonder enige aanleiding een andere bezoeker in het gezicht geslagen. Daarna is hij bij een vriend op bezoek gegaan, die hij uiteindelijk door 13 messteken om het leven heeft gebracht. Vervolgens is hij meteen naar een ander huis gelopen met de intentie om de bewoners van het leven te beroven. Toen de vrouw opendeed, stak de man onmiddellijk vele keren op haar in. De dochter kwam naar beneden en probeerde de man te stoppen, zij werd door de man ook meerdere keren in haar gezicht, hals en armen gestoken en raakte ernstig gewond in haar gezicht. De overbuurman zag de geweldsexplosie van de man en schoot de vrouwen te hulp. Hij sloeg de man met een moersleutel op zijn hoofd en redde daarmee het leven van de dochter. De overbuurman kon echter niet voorkomen dat ook hij in zijn hoofd werd gestoken met het mes. De moeder overleed na 19 messteken. De man wist op dat moment te ontkomen. Op 20 januari 2017 had de man al een ander in het been gestoken waardoor deze zwaar letsel opliep.

De man is onderzocht door het Pieter Baan Centrum. Uit het dossier blijkt dat hij al vanaf zijn jeugd traumatische gebeurtenissen en onveilige situaties heeft meegemaakt. Tot 2017 heeft hij zich psychisch in zekere mate staande weten te houden, maar het overlijden van meerdere familieleden in Syrië zorgde ervoor dat zijn psychische problemen verder toenamen. Dat, andere stressfactoren en drugsgebruik leidde tot een psychotische toestand.

In de periode voor de gewelddadige incidenten is de man ook steeds meer drugs gaan gebruiken. Hij wist dat het niet goed met hem ging en dat zijn drugsgebruik effect had op zijn (psychische) toestand. Hij had kunnen weten dat het drugsgebruik zijn functioneren zodanig kon beïnvloeden dat er riskant gedrag zou kunnen ontstaan.

Deskundigen van het PBC adviseerden om vanwege de ernstige psychose van de man, de strafbare feiten niet aan hem toe te rekenen en hem volledig ontoerekeningsvatbaar te verklaren. De man is volgens hen niet schuldig aan het ontstaan van zijn psychose. Het hof denkt daar iets anders over: de man kan niet helemaal verantwoordelijk worden gehouden voor zijn handelen vanwege de ontstane psychose, maar het drugsgebruik heeft zijn mentale toestand ook verslechterd en dat rekent het hof de verdachte aan. Daarom verklaart het hof de man in hoger beroep sterk verminderd toerekeningsvatbaar.

De feiten die de man heeft begaan, zorgen in de samenleving voor afgrijzen, angst en onveilige gevoelens. Het hof vindt een jarenlange celstraf dan ook op zijn plaats. Er is bij het bepalen van de straf ook rekening gehouden met de psychische toestand van de man. De straf in hoger beroep is iets lager dan de rechtbank eerder oplegde, namelijk 18 jaar cel en tbs met dwangverpleging. Het hof vindt dat in de straf van de rechtbank niet voldoende rekening was gehouden met de sterk verminderde toerekeningsvatbaarheid van de man en het houdt ook rekening met overschrijding van de redelijke termijn. 

De man moet ook schadevergoedingen betalen aan de slachtoffers en nabestaanden. Dat bedrag komt in totaal neer op ruim 190.000 euro. Daarbij gaat het vooral om de immateriële schade die zij hebben opgelopen, waaronder de zogenaamde shockschade.