Op 29 juni 2016 stak de vrouw haar echtgenoot in bed neer met een mes. In totaal stak ze hem 9 keer in zijn hals, armen en bovenlichaam. Het slachtoffer wist naar buiten te vluchten, maar overleed op straat aan zijn verwondingen. Meteen nadat de vrouw haar man had neergestoken, stak ze ook zichzelf ongeveer 30 keer als gevolg waarvan zij zichzelf levensbedreigend verwondde. De avond voorafgaand aan de steekpartij hadden zij en haar man ruzie gehad. Tijdens het incident waren de 5 kinderen van het stel ook aanwezig in de woning.

De vrouw is door verschillende deskundigen onderzocht. In een tussenuitspraak van 13 november 2018 heeft het hof opdracht gegeven nieuwe deskundigen te benoemen om zich nader te laten informeren over de psychische toestand van de vrouw ten tijde van het delict. Deze deskundigen concluderen dat zij gehandeld heeft in – kort samengevat - een toestand van dissociatie.  Die stoornis heeft in forse mate op haar gedrag doorgewerkt. Daarom kan het strafbare feit haar in verminderde mate worden toegerekend, aldus de deskundigen. Het hof neemt deze conclusie over. Het hof komt hiermee tot een ander oordeel dan de rechtbank die op basis van de toen beschikbare deskundigenrapportages de vrouw het strafbare feit nog volledig toerekende.

Het hof vindt dat de vrouw zich schuldig heeft gemaakt aan doodslag. Maar het hof heeft ook de moeilijke omstandigheden meegewogen waarin de vrouw lange tijd leefde en gaat er, net als de rechtbank, van uit dat zij tot de steekpartij is gekomen door gevoelens van angst, vernedering en wanhoop, veroorzaakt door het slachtoffer. Hoewel deze omstandigheden haar daad niet rechtvaardigen, worden ze wel in strafmatigende zin meegewogen.

Gelet op de omstandigheden komt het hof tot een gevangenisstraf die even lang is als de tijd die de vrouw al in voorarrest heeft doorgebracht. Dat komt neer op 2 jaar en 346 dagen. De vrouw hoeft dus niet meer terug de gevangenis in. Het hof legt ook tbs met voorwaarden op. Het recidiverisico is weliswaar klein, maar om herhaling te voorkomen heeft de vrouw begeleiding nodig bij het leren omgaan met stresserende omstandigheden en bij het opnieuw organiseren van haar leven. De vrouw heeft zelf ook aangegeven daar hulp bij te willen, evenals bij het herstellen van het contact met haar kinderen en ex-schoonfamilie.