Van medio 2010 tot begin 2014 was het paard gestald bij de manege. De eigenaresse stelt dat haar paard in die periode onherstelbaar letsel heeft opgelopen aan zijn mond en flanken. Volgens de eigenaresse zijn de ruiters en/of verzorgers van de stal hiervoor aansprakelijk. Ze vindt dat de stal een schadevergoeding ter waarde van de waardevermindering van het paard aan haar moet betalen. De rechtbank Oost-Brabant oordeelde eerder dat zowel de stal als een van de ruiters het gevorderde bedrag niet hoefde te betalen omdat de eigenaresse haar stelling onvoldoende had onderbouwd.

Op 4 november 2020 was de zitting in hoger beroep. Het hof gaat uit van het vermoeden dat het letsel aan de mond is ontstaan in de periode dat het paard was gestald bij de manege. Het letsel staat voor het hof op grond van een in hoger beroep uitgebracht deskundigenrapport vast, maar het is onvoldoende duidelijk geworden dat er (blijvende) klinische klachten zijn als gevolg van dat mondletsel. De waardevermindering die de eigenaresse heeft gevorderd omdat het paard niet meer aan dressuurwedstrijden kan meedoen, komt daarom niet voor vergoeding in aanmerking.

Mogelijk komen andere schadeposten nog wel voor vergoeding in aanmerking, waaronder wellicht een deel van de gemaakte kosten voor verzorging. Daarover moeten de partijen het hof nader informeren. Het hof gaat nu uit van het vermoeden dat het mondletsel van het paard is ontstaan in de periode dat het bij de manege was gestald. Hierover en over de vraag of de manege en de amazone het letsel hadden moeten opmerken wil het hof nadere vragen stellen aan de deskundige.