De man reed met een automatisch wapen onder het zadel van zijn scooter naar het boerenbedrijf van het beoogde slachtoffer. Hij reed daar rond totdat hij de boer zag en lokte hem vervolgens met een smoes naar zich toe. Vervolgens pakte de verdachte het wapen en richtte het op de boer. Hij wilde het wapen doorladen, maar dat lukte niet. De boer zag toen kans om in een maïsveld te vluchten. De verdachte ging nog een klein stukje achter hem aan, terwijl hij verwoede pogingen bleef doen om het wapen door te laden. Daarna is hij weggereden en heeft de scooter en het wapen dezelfde dag nog in een oud-ijzervernietiger gezet.

Tijdens het proces bij de rechtbank gaf de verdachte geen enkele openheid van zaken. Bij het hoger beroep kwam hij echter wel met een verklaring. De verdachte vertelde dat hij was gevraagd om - tegen betaling - de boer bang te maken. Om de bedreiging kracht bij te zetten kreeg hij een niet-werkend vuurwapen mee. Hij is met het wapen naar de boer gegaan en heeft tegen de boer gezegd dat deze moest stoppen met ruzie zoeken. De verdachte heeft toen het wapen op de boer gericht om hem bang te maken.

Het hof gelooft die verklaring echter niet. De verdachte komt nu pas, in het hoger beroep, met deze verklaring. Zijn verklaring is niet te controleren: hij weigert de naam van zijn opdrachtgever te noemen en heeft het wapen vernietigd. Daar komt bij dat zijn verklaring over de bedreiging regelrecht in strijd is met de verklaring van de boer.

Het hof vindt, net als de rechtbank, dat de man zich schuldig heeft gemaakt aan een poging tot moord. De straf die de rechtbank heeft opgelegd, doet volgens het hof echter onvoldoende recht aan de ernst van wat hij heeft gedaan. Het hof is van oordeel dat een gevangenisstraf voor de duur van 12 jaren passend is en volgt daarmee de eis van het Openbaar Ministerie.