In de nacht van 18 op 19 januari 2017 plaatste de Antwerpenaar zwaar vuurwerk bij de voordeur van een woning in Uden. Met kauwgom plakte hij een ander stuk zwaar vuurwerk vast aan het keukenraam aan de voorzijde van dat huis. Vervolgens wilde hij beide stuks vuurwerk tot ontploffing brengen. De kauwgom op de ruit liet echter los waardoor het vuurwerk op de grond viel en niet afging. Het vuurwerk aan de voordeur kwam wel tot ontploffing en richtte enorme schade aan.

Met de DNA-sporen op de kauwgom waarmee het vuurwerk op de ruit was geplakt, werd de verdachte gevonden. De man ontkent echter en zegt dat hij een alibi heeft: hij was tijdens de ontploffing op bezoek bij een vriend. Deze vriend en de verdachte hebben echter wisselende verklaringen afgelegd over het tijdstip waarop de verdachte bij hem aankwam. Het lijkt daardoor alsof zij hebben geprobeerd om de verklaringen op elkaar af stemmen. Het hof schuift deze verklaringen daarom ter zijde als onbetrouwbaar.

Uit diverse getuigenverklaringen en een telefoontap komt naar voren dat de verdachte een duidelijk motief had: hij wilde nog een geldbedrag van de zoon van het echtpaar dat in het huis woonde. Dit had te maken met een strafzaak uit het verleden waar beide mannen bij betrokken waren. Door het vuurwerk te laten ontploffen wilde de verdachte de zoon onder druk zetten om te betalen.

De verdachte heeft een duidelijk motief en geen waterdicht alibi. Op grond daarvan en op basis van de andere bewijsmiddelen vindt het hof dat de verdachte schuldig is.

De verdachte - die geregeld Cobra’s afsteekt en dus bekend is met de kracht en gevolgen van de explosie daarvan - heeft het vuurwerk afgestoken om zijn financiële eisen kracht bij zetten. Deze manier van handelen is volstrekt verwerpelijk. Het tot ontploffing brengen van zwaar vuurwerk gaat daarnaast gepaard met een enorme knal die veel maatschappelijke onrust, angst en gevoelens van onveiligheid bij mensen teweeg brengt, zeker wanneer dit ’s nachts gebeurt. Daarnaast is de verdachte al meerdere keren veroordeeld voor strafbare feiten.

Met dit alles heeft het hof rekening gehouden bij het bepalen van de strafmaat en vindt de straf die de rechtbank heeft opgelegd en die eveneens in hoger beroep is geëist door het Openbaar Ministerie onvoldoende. Volgens het hof is een gevangenisstraf van 2 jaar hier op zijn plaats.