Op 26 januari 2017 werd het 82-jarige slachtoffer levenloos in haar garage gevonden, nadat de hulp en haar buurvrouw geen contact met haar konden krijgen. Haar woning was overhoop gehaald en er waren sieraden gestolen. Onderzoek wees uit dat de vrouw had gevochten voor haar leven, maar dat de messteken in haar hals haar uiteindelijk fataal geworden waren.

Pas in juli dat jaar werd de verdachte opgepakt. Een anonieme melding zorgde ervoor dat de politie haar op het spoor kwam. De verdachte is blijven ontkennen. Het hof komt tot een veroordeling omdat het bloed van de verdachte werd aangetroffen op het slachtoffer en op verschillende plaatsen in de woning. Verder was de verdachte in het bezit van een deel van het mes waarmee het slachtoffer was gestoken; het andere deel van het mes was achtergebleven in het lichaam van de bejaarde vrouw.

Net als de rechtbank Limburg vindt het hof dat de vrouw verminderd toerekeningsvatbaar is. Zij is tijdens het hoger beroep opnieuw onderzocht door deskundigen. Zij adviseren tbs met dwangverpleging omdat de vrouw aan verschillende persoonlijkheidsstoornissen lijdt. Als de vrouw niet behandeld wordt, is de kans op recidive groot. Het hof volgt de adviezen van de deskundigen en legt haar daarom tbs met dwangverpleging op.

Het hof vindt dat de gevangenisstraf die de rechtbank eerder oplegde, de ernst van de feiten niet genoeg uitdrukt. De verdachte heeft de woning doorzocht terwijl het slachtoffer dodelijk gewond in de garage vocht voor haar leven. Daarom komt het hof tot een hogere gevangenisstraf. Een gevangenisstraf van 16 jaar is op zijn plaats, maar vanwege overschrijding van de redelijke termijn gaat daar 1 jaar van af en komt het hof uit op een gevangenisstraf van 15 jaar.