In april 2012 belden 2 mannen aan bij de destijds 90-jarige vrouw. Ze deden zich voor als politieagenten. De vrouw werd met ducttape vastgebonden en daarna werd de 3e overvaller binnengelaten. De mannen namen een kluis mee waarin sieraden en contant geld zaten. Het slachtoffer wist zichzelf uiteindelijk te bevrijden en hield lichte verwondingen over aan de overval.

Aan de hand van DNA-materiaal op de gebruikte ducttape kon de man worden geïdentificeerd als een van de daders. De mededaders zijn nooit aangehouden.

De verdediging had verzocht om in hoger beroep het OM niet-ontvankelijk te verklaren omdat de ducttape waarop het DNA van de man was aangetroffen per ongeluk is vernietigd. Volgens de verdediging gold de ducttape als een cruciaal bewijsstuk en door het vernietigen ervan zou de waarheidsvinding in deze zaak onherstelbaar zijn belemmerd. 

Het hof gaat niet mee in deze redenering. De tape is vernietigd nadat het NFI de stukken tape had onderzocht en erover had gerapporteerd. Daarnaast heeft de verdediging als compensatie de deskundige die het onderzoek heeft gedaan ter zitting uitgebreid mogen ondervragen.

De man ontkent iedere betrokkenheid bij de overval. Hij schetst een alternatief scenario over de manier waarop zijn DNA op de ducttape zou zijn gekomen. Voor de overval in 2012 zou er zijn ingebroken in zijn auto en daarbij zou ook de bij de overval gebruikte ducttape zijn gestolen. De man heeft echter nooit aangifte gedaan van de vermeende auto-inbraak.

Het hof vindt deze verklaring ongeloofwaardig, niet alleen omdat de man pas met deze verklaring kwam nádat duidelijk werd dat zijn DNA op de tape was aangetroffen. Vanwege het feit dat het DNA van de man werd aangetroffen in speeksel op ongeveer 2 meter van het uiteinde van de rol ducttape, oordeelde het hof dat de man een van de daders van de overval is geweest.

Het hof komt tot een hogere gevangenisstraf dan de rechtbank Limburg eerder oplegde en dan werd geëist door de advocaat-generaal. Het hof heeft bij het bepalen van de straf met name gekeken naar het laffe karakter van de overval op een hoogbejaarde vrouw, het feit dat het slachtoffer daardoor de laatste jaren van haar leven in angst heeft doorgebracht, en de strafindicaties bij vergelijkbare gewelddadige overvallen en legt de man daarom een gevangenisstraf van 5,5 jaar op. Omdat door de behandeling in hoger beroep de redelijke termijn fors is overschreven wordt de straf met 8 maanden verkort en komt daarmee uit op 4 jaar en 10 maanden.

Daarnaast moet de man ook een schadevergoeding betalen aan de nabestaanden van het inmiddels overleden slachtoffer van bijna 3.500 euro.