Toen de verdachte te horen kreeg dat zijn ex-vriendin zwanger zou zijn van haar nieuwe vriend, ging hij ’s nachts met een groot mes naar haar huis in Cuijk. In dat huis was onder meer de broer van de nieuwe vriend aanwezig. De verdachte belde aan, maar de deur werd niet geopend. Hij is toen, met het mes in zijn hand, door de ruit van de voordeur naar binnen gesprongen en de trap opgelopen. De broer liep op dat moment dat trap af. Bij de confrontatie op de trap is de broer meerdere malen met het mes gestoken. Daarna vluchtte de verdachte en is het slachtoffer gestorven in de armen van de ex-vriendin.

De verdachte was kwaad op de nieuwe vriend van zijn ex, maar is niet naar de woning gegaan om zijn broer van het leven te beroven. Het hof vindt daarom, net zoals de verdediging en het Openbaar Ministerie, dat er geen sprake is van moord. Wel vindt het hof bewezen dat de verdachte schuldig is aan doodslag.

In het hoger beroep is de verdachte opnieuw onderzocht door gedragsdeskundigen. Ook zij stellen dat verdachte lijdt aan een persoonlijkheidsstoornis in combinatie met een alcohol- en cocaïneverslaving. Volgens de gedragsdeskundigen kan het doodsteken van het slachtoffer de verdachte in enigszins verminderde mate worden toegerekend. Zij concluderen ook, in tegenstelling tot degenen die de verdachte tijdens zijn proces bij de rechtbank hebben onderzocht, dat er geen grote kans op herhaling is en adviseren om de verdachte geen tbs op te leggen. Het hof ziet hier dan ook, net zoals de verdediging en het Openbaar Ministerie, geen aanleiding voor.

De verdachte heeft de nabestaanden van het slachtoffer een diep en onherstelbaar leed aangedaan. Hij heeft hun geliefde doodgestoken en hen zeer angstige momenten bezorgd toen hij ’s nachts, gewapend met een groot mes, de woning binnendrong. Uit de verklaringen van enkele nabestaanden blijkt dat deze gebeurtenissen een diepe en blijvende impact op hun leven hebben. Het hof heeft hier rekening mee gehouden bij het bepalen van de straf. Ook de enigszins verminderde toerekeningsvatbaarheid heeft een rol gespeeld bij de strafbepaling. Alles afwegende komt het hof tot een gevangenisstraf van 12 jaar. Daarnaast moet hij een schadevergoeding van ruim 16.500 euro betalen aan de nabestaanden van het slachtoffer.