In de nacht van 18 op 19 december 2010 werd de 34 jaar oude vriendin van de verdachte vermoord in de achtertuin van haar woning. Haar partner, de verdachte, heeft in 2011 enkele maanden vast gezeten op verdenking van betrokkenheid bij haar dood, maar is toen vrijgelaten wegens gebrek aan bewijs. De man ontkent zelf haar te hebben vermoord.

Vervolgens is een undercoveractie opgezet om de man alsnog een verklaring te laten afleggen over wat er met zijn vriendin is gebeurd. In 2014 bekende hij aan undercoveragenten dat hij zijn vriendin met voorbedachte raad om het leven heeft gebracht. Toen zij thuiskwam van een feest heeft hij haar opgewacht in de achtertuin, haar met een baksteen tegen het hoofd geslagen en haar keel dichtgeknepen, waarna zij is overleden. Hij heeft een inbraak in scene gezet door in huis enkele kastdeuren en lades open te zetten. Gevraagd naar de reden voor de moord zei hij dat hij verder wilde met zijn nieuwe vriendin en dat hij de problemen die een eventuele relatiebreuk met zich mee zou brengen niet aankon. Na zijn aanhouding heeft hij zijn bekentenis weer ingetrokken. 

De verdediging stelt dat niet kan worden bewezen dat de man de moord heeft gepleegd en dat hij daarom moeten worden vrijgesproken. De actie met de undercoveragenten had niet mogen worden ingezet en de zo verkregen valse bekentenis is onder druk afgelegd. Verder zou het OM onvoldoende oog hebben gehad voor alternatieve scenario’s, zoals een inbraak.
Het hof volgt de redenering van de verdediging niet en vindt wel bewezen dat de man de dader is.

Volgens het hof heeft de man zijn vriendin opzettelijk en met voorbedachte raad, op gruwelijke en lafhartige wijze van het leven beroofd. Over zijn daad is hij jarenlang blijven liegen. Hij heeft zijn destijds nog zeer jonge zoontjes hun moeder ontnomen. Zij moeten leven met het gemis van haar liefde en zorg, maar ook met de wetenschap dat uitgerekend hun vader degene is die daar verantwoordelijk voor is.
De straf van 20 jaar cel die het hof oplegt, is hoger dan de eis en dan de straf die de rechtbank eerder oplegde. Met name de kille en laffe wijze waarop en de omstandigheden waaronder de man de moord heeft gepleegd, en de berekenende proceshouding die hij tot in hoger beroep heeft aangenomen, maken dat het hof een gevangenisstraf van 18 jaar onvoldoende vindt.

De man moet verder aan de kinderen die zijn geboren uit zijn relatie met het slachtoffer een schadevergoeding betalen van in totaal ruim 264.000 euro.