In november 2016 hielp de man zijn vader bij zelfdoding. De man heeft hulpmiddelen gekocht en de installatie voor zijn vader in elkaar gezet. Hij is bij zijn vader gebleven tot deze was overleden. Een dag later lichtte hij de politie in. De man heeft vanaf de aanvang van het onderzoek bij de politie tot aan de zitting in hoger beroep het eerlijke verhaal verteld en openheid van zaken gegeven. Voor het hof staat dan ook vast dat hij heeft gehandeld uit naastenliefde. 

Uit de verklaringen van de man en zijn zus blijkt dat hun vader al jarenlang kampte met (ernstige) medische klachten. In de laatste maanden voor zijn overlijden verslechterden zijn klachten. Desalniettemin wilde hij geen arts raadplegen omdat hij bang was voor een medisch traject en hij geen vertrouwen had in artsen. Uit het dossier blijkt dat de vader met meerdere mensen sprak over zelfdoding en uiteindelijk zelfstandig een poging daartoe deed. Die poging mislukte, waarna de vader zijn zoon heeft gevraagd hem te helpen. 

Hoewel de man naar eigen zeggen eerst nog probeerde om zijn vader af te brengen van het idee zichzelf te doden, heeft hij uiteindelijk toegegeven aan zijn wens. De man heeft er met niemand over gesproken en ook geen arts geraadpleegd. Volgens het hof had de man op zijn minst een arts moeten raadplegen. Bijvoorbeeld om zich te laten informeren over eventuele medicatie of over hoe om te gaan met het leed van zijn vader.