In het verpleegtehuis waar de man als verzorgende werkte, zou een bewoonster komen te ‘versterven’ door haar geen eten en drinken meer te geven. De man wilde hieraan niet meewerken en kon zich niet vinden in dit beleid omdat dit tegen de wil van de bewoonster zou zijn. Hij heeft dit intern bij zijn werkgever gemeld en ook extern bij Veilig Thuis. 

Om die reden werd hij door zijn werkgever op staande voet ontslagen: hij had inzage gehad in het dossier van een bewoonster die niet zijn patiënte was en hij had hieruit informatie naar zichzelf gestuurd. De man was het niet eens met dit ontslag en deed een beroep op de Wet bescherming klokkenluiders (WBK). De rechtbank Limburg oordeelde eerder dat hiervan geen sprake was en dat het ontslag op staande voet terecht was. 

Volgens het hof had de man niet in het dossier van de bewoonster mogen kijken en ook niet haar gegevens naar zichzelf mogen mailen. Daardoor schond hij het medisch geheim. Toch vindt het hof dat de werkgever hem niet op staande voet had mogen ontslaan. De man was namelijk wél een klokkenluider, omdat hij het vermoeden had dat er een misdrijf werd gepleegd. De werkgever heeft haar eigen klokkenluidersregeling niet nageleefd. De werknemer heeft als klokkenluider recht op bescherming tegen ontslag.