De man was als eigenaar van een administratiekantoor in Gemert (mede)bestuurder van verschillende Verenigingen van Eigenaren (VVE). In die hoedanigheid maakte hij grote geldbedragen over naar de rekeningen van zijn eigen kantoor en zijn privérekening. De bedragen varieerden van 40.000 euro tot ruim 95.000 euro. Ook was de man bewindvoerder en vanuit die positie deed hij hetzelfde. Bij een van zijn cliënten ging het in totaal om een bedrag van 240.000 euro. De man gebruikte het geld om schulden van zijn eigen kantoor te betalen, maar ook voor privé-uitgaven. Medewerkers van zijn kantoor spraken hem meerdere keren aan op dit gedrag. Toch ging hij door. Daarom deden zij in oktober 2015 aangifte bij de politie.

Net als de rechtbank vindt het hof dat de man het vertrouwen dat de leden van de VVE’s in hem stelden, ernstig heeft geschaad. Het geld dat aan de verschillende VvE’s toebehoorde was bestemd voor huisvesting, een basisbehoefte. Leden van VvE’s sparen vaak jarenlang om te kunnen investeren in (groot) onderhoud van hun woningen. Als bewindvoerder beheerde de man de financiën van kwetsbare mensen die dit  zelf niet  konden. Zij moesten kunnen vertrouwen dat hij zorgvuldig met hun geld zou omgaan. De man heeft dit vertrouwen ernstig geschaad en grof misbruik gemaakt van zijn vertrouwenspositie.

De man heeft last van psychische en lichamelijk problemen, waaronder reuma. Volgens zijn advocaat zou de man daarom geen gevangenisstraf moeten krijgen. Het hof ziet daarin geen belemmering voor het opleggen van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf, ook omdat dit bij de tenuitvoerlegging wordt beoordeeld door een arts.

Het misbruik dat de man heeft gemaakt van het in hem gestelde vertrouwen en het negeren van de waarschuwingen over zijn gedrag van zijn eigen medewerkers vindt het hof strafverzwarend.

In het voordeel van de man weegt het hof mee dat hij volledig heeft meegewerkt aan het politieonderzoek, dat hij meerdere keren spijt heeft betuigd en enkele gedupeerden heeft terugbetaald. Uit onderzoek van de reclassering blijkt dat de kans op herhaling gering is.

De periode dat verduisterd werd, de grootte van het fraudebedrag, en de blijvende schade voor de gedupeerden, maken dat alleen een gevangenisstraf passend is.  Al met al komt het hof tot een gevangenisstraf van 20 maanden. Omdat de zaak in het hoger beroep te lang heeft geduurd (de zogenoemde ‘redelijke termijn’ hiervoor is 2 jaar), worden er 2 maanden vanaf getrokken.

3 gedupeerden hebben een schadevergoeding geëist. Door het faillissement van de verdachte kon de rechtbank hier niet op beslissen. Nu het faillissement van de verdachte is afgewikkeld, konden die eisen tot schadevergoeding alsnog behandeld worden. Maar omdat tijdens het hoger beroep vragen rezen die niet beantwoord konden worden, kan ook het hof niet nu beslissen. De gedupeerden kunnen nog wel via de civiele procedure een schadevergoeding eisen.