Tussen 2004 en 2010 namen de 30 personen die deze zaak hebben aangespannen, deel aan een re-integratieproject van gemeente Tilburg in het kader van de Wet Werk en Bijstand. Tijdens dit project werden onder meer restauratiewerkzaamheden uitgevoerd aan oude treinstellen. De re-integratiemedewerkers stellen dat zij in die periode zijn blootgesteld aan chroom-6 en dat zij daardoor gezondheidsschade hebben opgelopen. Het chroom-6 zat in de verf die van de treinstellen werd geschuurd, waarbij het schuurstof vervolgens werd ingeademd of ingeslikt.

De vorderingen van de medewerkers zijn uitdrukkelijk niet ingesteld als collectieve actie, maar als individuele zaken. Desondanks vinden de medewerkers dat hun zaken zich lenen voor collectieve beoordeling. Daarom hebben zij hun vorderingen toegelicht met algemene stellingen en bewust niet met bewijsmiddelen per individu. Zodoende hebben zij aan het hof een geanonimiseerde lijst overgelegd met daarop een globaal overzicht van de werkzaamheden die destijds werden uitgevoerd voor NedTrain en de gezondheidsklachten die bestaan onder deze groep. 

Het hof wijst de vorderingen af. Gelet op de individuele insteek van de vorderingen, had iedere medewerker voor zich moeten onderbouwen in welke periode hij werkzaam is geweest bij NedTrain, welke specifieke werkzaamheden hij daar heeft verricht en aan welke gezondheidsklachten hij lijdt. Vervolgens hadden de gezondheidsklachten per individu onderbouwd moeten worden met medische stukken. Omdat zij dat niet gedaan hebben, moeten hun vorderingen worden afgewezen.