Laden...

Gebouw en exposities

Dit is een afdruk van een pagina op Rechtspraak.nl. Kijk voor de meest actuele informatie op Rechtspraak.nl (http://www.rechtspraak.nl). Deze pagina is geprint op 01-01-1970.

Over het gebouw

Het Paleis van Justitie is ontworpen door de Belgische architect Charles Vandenhove. De buitenmuren zijn van bakstenen van oranjeachtige Limburgse klei. Het gebouw is vierkant en is symmetrisch opgebouwd. Koningin Beatrix opende in februari 1999 het Paleis van Justitie gebouw officieel.

De zestien grote zittingszalen hebben wandtapijten, die geweven zijn door een fabriek uit Oss. Het ontwerp van de wandtapijten komt van verschillende beeldend kunstenaars.

Op het grote binnenplein staat een vierkantig en achthoekig bakstenen torentje. Beide torentjes zijn gemaakt van donker baksteen en geven toegang tot de ondergrondse parkeergarage.

 

Kunst in het Paleis van Justitie

De kunst en architectuur van het Paleis van Justitie zijn op een klassieke en vernieuwende manier met elkaar verbonden. De architect Charles Vandenhove stelde voor om de muren van de zestien zittingszalen met wandkleden te bedekken.

De kleden verwijzen naar de zogenaamde gobelin traditie, een eeuwenoude traditie waarin hoogtepunten uit het dagelijkse leven op kleden werden geborduurd. Dezelfde afbeeldingen staan op de wandkleden. Alleen de afbeeldingen zijn niet geborduurd. Ze zijn door computerscantechniek omgezet, zodat ze machinaal geweven konden worden. Het grootste wandkleed is zestien meter lang en vier meter hoog.

 

De kunstenaars

De architect VandenHove en de rijksgebouwmeester Patijn vroegen voor de selectie van de kunstenaars Chris Dercon, directeur van het Museum Boijmans van Beuningen (Rotterdam). Rob Birza, Jan Dibbets en Marlene Dumas, Henri Jacobs, Luc Tuymans en Willem Oorebeek, Giullio Paolini, Jeff Wall en Ludger Gerdes hebben allemaal voor twee zittingszalen de wandkleden ontworpen.

Deze kunstenaars zijn gekozen, omdat ze alle belangrijke ontwikkelingen binnen de beeldende kunst vertegenwoordigden: arte povera (Paolini), conceptuele kunst (Dibbets), experimentele grafiek (Oorebeek), figuratieve schilderkunst (Tuymans en anderen) en realistische fotografie (Wall). Daarbij waren alle kunstenaars maatschappelijk betrokken en hadden de behoefte om de verhalende mogelijkheden van de kunst te verkennen.

Twaalf kleuren

In het najaar van 1996 kregen de kunstenaars de opdracht om afbeeldingen te maken over wat zich in de zittingszalen afspeelt. Het ontwerp mochten ze zelf bedenken, maar door de productietechniek hadden ze één regel: ze kregen allemaal hetzelfde kleurenpalet van 12 kleuren.

In februari 1997 lieten de kunstenaars hun ontwerpen zien in het ministerie van VROM in Den Haag. Ze hadden allemaal een andere techniek gekozen en het thema ‘justitie’ anders geïnterpreteerd. Bij sommigen is het thema direct herkenbaar, bij anderen is het minder duidelijk.

In het voorjaar van 1997 zijn de ontwerpen aangepast en gereed gemaakt voor productie. Dit werd samen met de ontwerpafdeling van Desso gedaan. In juni werden de computeruitdraaien van de ontwerpen samen met een stukje proeftapijt gepresenteerd aan de opdrachtgever en gebruikers.

Op 28 januari 1998 kon de fabrikant beginnen met het weven van het in totaal zeshonderd meter lange wandkleed. Op 1 april 1998 waren de kleden klaar en werden ze opgeleverd.

 

 

Historie

Tot 1876 had elke provinciehoofdstad een Provinciaal Gerechtshof. Bij wet van 10 november 1875 werden de provinciale gerechtshoven opgeheven en werd bepaald dat er vanaf 1 januari 1876 vijf gerechtshoven zouden zijn. Het ressort van het Bossche hof ging de arrondissementen van de provincies Noord-Brabant en Limburg omvatten. Met de Wet Herziening Gerechtelijke Kaart, die in 2013 in werking trad, is de provincie Zeeland aan dit ressort toegevoegd.

 

Paleis van Justitie rond 1900

Het hof nam in 1838 samen met de rechtbank het Jeroen Boschhuis aan de Hinthamerstraat in gebruik als Paleis van Justitie. Nu is in dat gebouw ‘Huis73 Den Bosch’ gevestigd. Het gebouw, dat voorheen diende tot woning voor de commandant van de vesting 's-Hertogenbosch, was in 1827 ingericht voor het Hof van Assisen, waar de grote misdaden werden berecht, en voor de ‘Regtbank’ van eerste aanleg.

Ondanks diverse uitbreidingen werd de behuizing te klein en werd besloten tot de bouw van een nieuw Paleis van Justitie. Het werd gebouwd op het terrein tussen de Wal en de Sint Jorisstraat, dat vrijkwam door opheffing van de bijzondere strafgevangenis. De aanbesteding vond plaats in 1912, maar het duurde tot 1924 voordat de bouw gereed was. Uiteindelijk vestigden alle in 's-Hertogenbosch gevestigde rechterlijke colleges zich in het Paleis van Justitie. In de Tweede Wereldoorlog werd het Paleis van Justitie door de bezetter in beslag genomen en moesten de justitie-instellingen uitwijken naar andere gebouwen. Tijdens de bevrijding van 's-Hertogenbosch in oktober 1944 kwam het Paleis van Justitie onder vuur te liggen. Tijdens de beschietingen raakte het gebouw in brand en werd de helft van het gebouw in as gelegd. Na de oorlog werd besloten tot herbouw van het Paleis. Het gebouw werd voorzien van een nieuwe voorgevel en met een verdieping verhoogd. Op 11 november 1950 werd het tijdens een bijeenkomst met vele rechterlijke, militaire en burgerlijke autoriteiten plechtig in gebruik genomen.

Door toename van het aantal te behandelen zaken en personeelsuitbreiding ontstond opnieuw ruimtegebruik en moesten diensten uitwijken naar andere gebouwen. Uiteindelijk bleven alleen het gerechtshof en het parket van de procureur-generaal achter in het Paleis van Justitie.

 

Nieuwbouw Paleis van Justitie in 1998

Na jarenlange discussie werd opnieuw besloten tot nieuwbouw, nu op een locatie achter het station en buiten de historische stad.

Sinds 1998 zijn alle rechterlijke colleges met hun ondersteuning ondergebracht in één gerechtsgebouw, ontworpen door de Belgische architect Charles Vandenhove.

 



Zie ook: