Buurvrouw 2 heeft er in het voorjaar van 2017 genoeg van, maar nadat ze een kort geding heeft aangespannen, brengt buurvrouw 1 in alle haast een schutting aan tussen de dakterrassen. De verhoudingen op de 2e verdieping van de IJburgse flat zijn inmiddels tot het vriespunt gedaald. Er wordt wat af gescholden. De wijkagent en de woningbouwvereniging kunnen weinig uitrichten. Als de provisorisch aangebrachte schutting niet bestand blijkt tegen de harde wind en Jellow weer op avontuur gaat, is de maat vol voor buurvrouw 2. Het moet afgelopen zijn met de overlast. Ze stapt weer naar de rechter. Elke keer als Jellow bij haar op bezoek komt, zou buurvrouw 1 haar 100 euro moeten betalen.

Buurvrouw 1 heeft geen advocaat in de arm genomen. Dat begrijpt de Amsterdamse voorzieningenrechter Floris Bakels wel. ‘Het is geen wereldzaak, maar vervelend is het wel. Ik snap dat er een probleem is en ik ga met belangstelling luisteren’, zegt de voormalige vicepresident van de Hoge Raad die in 2017 naar Amsterdam verhuisde omdat hij de laatste 2 jaar voor zijn pensioen ‘aan de basis van de rechtspraak’ wilde werken. De 2 buurvrouwen laten op hun mobiele telefoons de stand van zaken op de IJburgse dakterrassen aan de rechter zien. ‘Ah, de kat zit aan de verkeerde kant. Hij is een slimmerik’, constateert rechter Bakels. Zijn inzet is duidelijk: hou het een beetje gemoedelijk, want voor je het weet slaat de vlam in de pan.

Jellow (2016) kan er niets aan doen dat hij zich bij tijd en wijle meldt op het terras van buurvrouw 2. Zij heeft hem zelf zo gemaakt, leest buurvrouw 1 in sneltreinvaart haar verklaring voor. Ze heeft 20 minuten van de rechter gekregen om haar zegje te doen. ‘In het voorjaar van 2017 zag ik opeens lege kattenvoerbakjes op mijn terras liggen. Mijn buurvrouw had ongevraagd Jellow gevoerd. Hij is haar dakterras vervolgens als zijn territorium gaan zien en daar is-ie gaan poepen en piesen. Mijn buurvrouw bleef maar bellen en appen, want dát was niet de bedoeling. Ik werd er wanhopig van. Ik wilde Jellow bijna wegdoen, maar dat vond ik zielig voor mijn dochter. De buurvrouw bleef maar bezig. Toen ze ‘s avonds laat 4 keer achter elkaar aanbelde, had ik het helemaal gehad.’ ‘In de dagvaarding staat dat u riep dat ze kon doodvallen en dat ze een kankerhoer was’, reageert de rechter. ‘Ja, dat heb ik gezegd, maar zij begon.’ ‘En ze spuugde naar mij’, roept buurvrouw 2 nu tegen de rechter.

Het wordt er niet gezelliger op in de rechtszaal, maar buurvrouw 1 gaat onverdroten verder: ‘De politie en burenhulp kwamen langs. Ze adviseerden mij om een hek tussen de terrassen te zetten. Daar was ik het mee eens. Maar opeens was Jellow weg; we konden hem nergens vinden. De buurvrouw stelde poeslief voor om te helpen met zoeken. We hebben overal in de straat flyers opgehangen. Opeens belde ze hysterisch op: “Snel, snel, ik heb Jellow gevonden”. Ik was superblij, maar mijn vermoeden werd wel bevestigd: ze had Jellow al die tijd thuis gehad. Ze liep huilend naar mij toe en pakte Jellow uit mijn armen. “Ik hou van jou”, zei ze. Hij gaf haar een kopje. “Zie je, hij houdt van mij”, zei ze toen.’

‘Wat een leugens, wat een leugens!’, roept de zus van buurvrouw 2 luidkeels vanuit de zaal. Nu gaan we het beleven. Voor deze basis van de rechtspraak heeft rechter Bakels op zijn oude dag dus gekozen. Buurvrouw 2 maant haar zus tot kalmte, maar haar Slavische bloed kolkt. Rechter Bakels heeft meer succes. ‘Nog 1 keer en u gaat eruit. Dit kan niet en het gebeurt niet meer. Begrepen?’ Dat heeft de zus begrepen. Buurvrouw 1 vertelt dat ze na het gedoe met de ‘afwezige’ Jellow met een buurman planken en kippengaas kocht voor een soort hek, ‘terwijl de buurvrouw met de politie en de Sociale Dienst belde om leugens over mij te verspreiden en mij het leven zuur te maken’. We weten inmiddels dat Jellow zich niets aantrekt van het kippengaas en eronderdoor kruipt en eroverheen springt.

Buurvrouw 2 is op van de zenuwen. ‘Ik hou van katten; ik heb zelf een kat. Mijn huis is mijn huis en ik wil geen vreemde kat in huis en op mijn terras’, zegt ze. Dat begrijpt rechter Bakels. ‘Ik help u graag met dit vervelende probleem. U hoeft niet gestrest te zijn’, probeert de rechter haar op haar gemak te stellen, terwijl hij zich tot buurvrouw 1 wendt. ‘Het lijkt mij toe dat we ervoor moeten zorgen dat uw kat niet meer bij de buurvrouw komt, want zij wil dat niet. U moet iemand laten komen die met een boor en bouten en schroeven aan de gang gaat. Dat kost dan misschien 200 euro, maar dat moet u er maar voor over hebben. Er moet een solide hek komen. Ik zeg er gratis bij dat u niet over elkaar moet klagen bij anderen en elkaar met rust moet laten. De verhoudingen zijn een beetje verpest, maar ik denk dat u elkaar wel begrijpt. Ik geef u allebei en beetje gelijk. U wilt verschoond blijven van de buurkat, en u hebt uw best gedaan met dat gaas.’

Het werk zit er eigenlijk wel op, vindt voorzieningenrechter Bakels. ‘Laten we het niet moeilijker maken dan het is. Zullen we in een schikking opschrijven dat er een sluitend hek komt?’ Dat vinden de 2 buurvrouwen uit IJburg een goed idee. De rechter posteert zich naast de griffier en componeert een op Jellow en IJburg toegespitste tekst. Er zit geen woord Spaans bij. Buurvrouw 1 belooft ook dat ze Jellow binnenhoudt totdat het hek tussen de terrassen staat. Als de griffier de zaal uitloopt om bij de bode 3 printjes te halen, zegt de rechter: ‘Laat ik van de gelegenheid gebruikmaken om u te vragen het verleden te laten rusten.’ Iedereen tekent. ‘Dank u wel, goed gedaan allemaal. Wel thuis en wees een beetje lief voor elkaar’, besluit rechter Bakels de zitting aan de basis van de rechtspraak.