De woningnood in de regio Amsterdam is hoog. De grote gevolgen daarvan voor inwoners zien we dagelijks. We maken ons met name zorgen over psychiatrische patiënten en de schrijnende situaties waarbij kinderen zijn betrokken.

Ook in de regio Amsterdam zien we in toenemende mate dat mensen schulden hebben en hun betalingsverplichtingen niet kunnen nakomen. Daarnaast hebben veel mensen onvoldoende geld om zich te kunnen verweren in een procedure die een schuldeiser heeft aangespannen. Ze lopen daardoor het risico dat hun schulden stapelen.

De criminaliteit verhardt. Die zorgelijke ontwikkeling zien we ook terug op onze strafrechtzittingen met jeugdigen en jongvolwassenen. Maar het is nog zorgelijker als er voor deze jongeren geen verblijfsplek, school of dagbesteding gevonden kan worden. Dat zijn juist de factoren die de kans verkleinen om opnieuw de fout in te gaan.

Wat er in de regio Amsterdam gebeurt, zien we in de rechtbank terug. Het streng of eenzijdig volgen van regels of standpunten kan in sommige situaties het rechtvaardigheidsgevoel van burgers onder druk zetten. Dat ondermijnt het draagvlak in de samenleving voor andere straffen.

Door onder andere (personeels)tekorten loopt het vast in de keten. Dat kan betekenen dat uitspraken van rechters in de praktijk niet goed uitgevoerd kunnen worden. Bijvoorbeeld de begeleide omgang tussen ouders en kinderen door jeugdhulpverleners. Of behandelingen en passende woonplekken voor criminele jongeren.

Wet- en regelgeving heeft soms onvoorziene en niet altijd bedoelde effecten in de dagelijkse praktijk. De rechter wordt hiermee geconfronteerd en moet hierin een weg zien te vinden. Dit kan gevolgen hebben voor de rechtsbescherming van particulieren, bedrijven en de samenleving.