De rechtbank acht bewezen dat de man, die wegens een eerdere veroordeling al in een tbs-kliniek behandeld werd, gepoogd heeft zijn begeleidster van het leven te beroven en dat hij haar heeft verkracht. De primair ten laste gelegde poging tot doden met voorbedachte rade acht de rechtbank niet bewezen. De aanval was van tevoren gepland, maar was bedoeld om aan de begeleidster te kunnen ontsnappen zodat hij zichzelf van het leven kon beroven. De verkrachting en poging tot doodslag die volgden, kwamen onverwachts. Omdat niet wordt veroordeeld voor een poging tot moord, valt de straf lager uit dan de 8 jaar gevangenisstraf en tbs met dwangverpleging die de officier van justitie eiste.

De rechtbank vindt dat de man op buitengewoon agressieve en gewelddadige wijze inbreuk gemaakt op de lichamelijke integriteit en de persoonlijke levenssfeer van het slachtoffer. Het slachtoffer is door de daden van de verdachte ernstig gewond en getraumatiseerd geraakt. Ook hebben de  gepleegde feiten voor grote ophef en onrust in de samenleving gezorgd. Ten slotte is de man al eerder wegens seksuele en geweldsdelicten veroordeeld. Dit alles rechtvaardigt de oplegging van een gevangenisstraf van aanzienlijke duur. Strafverlagend is echter dat verdachte slechts verminderd toerekeningsvatbaar is voor zijn daden door een persoonlijkheidsstoornis.

De man is niet minder strafwaardig omdat hij onder invloed was van Ritalin. De man heeft zelfstandig besloten voorafgaand aan zijn verlof deze medicijnen op een andere manier en in een andere hoeveelheid in te nemen dan hem was voorgeschreven. Verdachte had de kliniek kunnen vertellen over dit gedrag, maar heeft dit niet gedaan.

Omdat de kans op recidive als hoog wordt ingeschat, is voor de veiligheid van anderen de oplegging van tbs met dwangverpleging noodzakelijk.