De 53-jarige I. en de 45-jarige O. wasten in ruim 11 jaar voor vele miljoenen wit via het zogenoemde 'swipen'; een illegale valutahandel waarbij geld uit Venezuela op onder andere Curaçao via creditcards omgezet werd in contante Amerikaanse dollars.

Het Openbaar Ministerie had afspraken gemaakt met de broers. Die komen er kort gezegd op neer dat, als ze zouden meewerken, het OM lage straffen zou vragen. Partijen waren open over deze overeenkomst en hebben de rechtbank deze ook laten zien. Daarom vroeg het OM in hun strafeis om de mannen te veroordelen voor onder andere schuldwitwassen en ze een lage celstraf te geven, waar na aftrek van het voorarrest alleen een voorwaardelijk deel van zou overblijven.

De rechtbank ziet echter dat de mannen ook veroordeeld hadden kunnen worden voor de zwaardere beschuldigingen die eerder wel op de tenlastelegging stonden, zoals gewoontewitwassen en deelnemen aan een criminele organisatie. Deze beschuldigingen heeft het OM laten vallen in overleg met de verdachten.

De rechtbank gaat qua straf niet in mee in de gemaakte overeenkomst. De afspraak kent geen wettelijke basis en de rechtbank is ook geen partij daarin. De rechter komt onafhankelijk tot zijn oordeel. Het belangrijkste punt is dat de voorgestelde straffen op geen enkele wijze recht doen aan de aard en ernst van de feiten. De overeenkomst tussen het OM en de verdachten en daarmee de strafeis, staat op gespannen voet met de doelen die er zijn bij het opleggen van een straf. Met name het strafdoel van algemene preventie, om de maatschappij te laten zien dat dit niet mag.

Voorkomen moet worden dat zeker bij dit soort georganiseerde vermogensdelicten het beeld ontstaat dat sprake is van klassenjustitie. De mannen leefden immers niet in armoede en hebben jarenlang honderden miljoenen dollars witgewassen. 6 en 5 jaar gevangenisstraf is hier passend en geboden. Daarnaast mogen de broers 5 jaar lang geen activiteiten als financieel dienstverlener verrichten.

De mannen handelden puur uit winstbejag, zonder zich te bekommeren om de maatschappelijke gevolgen. Ook tijdens de zitting zagen zij niet voldoende in wat ze verkeerd hadden gedaan. Daarnaast ligt de strafeis ver onder de oriëntatiepunten voor strafrechters en de richtlijnen die het OM zelf hanteert.

In het voordeel van de mannen weegt de rechtbank mee dat ze een bepaalde mate van openheid van zaken hebben gegeven en met justitie en andere autoriteiten een afspraak hebben gemaakt om de financiële kant af te handelen.

Het OM becijferde dat de mannen zo’n 20,7 miljoen euro verdiend zouden hebben met hun illegale activiteiten. Het Openbaar Ministerie heeft een schikking met verdachten getroffen over het bedrag dat verdachten aan de staat moeten betalen. Hiervoor bestaat wel een wettelijke regeling.

In de zaak van een 46-jarige medeverdachte deed de rechtbank op 2 augustus uitspraak en veroordeelde hem tot een voorwaardelijke taakstraf van 100 uur.