De man en vrouw hadden een relatie die werd getekend door drank, drugs, ruzies en geweld. In de nacht van 22 op 23 januari 2014 gebruikten de man en de vrouw samen cocaïne, wiet en alcohol. In de vroege ochtend kreeg het stel ruzie, waarbij de man zijn vriendin hard op het gezicht en lichaam heeft geslagen en geweld heeft uitgeoefend op haar keel. Enige tijd na de ruzie legde hij de vrouw, die inmiddels niet meer ademde, in bed en viel zelf in slaap. Pas aan het eind van de middag schakelde hij de hulpdiensten in, die alleen nog maar konden vaststellen dat de vrouw was overleden.

Vier getuigen-deskundigen hebben tijdens de zitting verklaringen afgelegd over de precieze doodsoorzaak van de vrouw. Het is waarschijnlijk dat het gebruik van cocaïne een rol heeft gespeeld bij haar overlijden. De rechtbank concludeert echter dat het door de man toegepaste geweld een onmisbare schakel is geweest. Haar dood kan dan ook aan hem worden toegerekend.

De man heeft door extreem geweld een einde gemaakt aan het leven van zijn vriendin. Daarmee heeft hij haar het hoogste rechtsgoed, namelijk het recht op leven, ontnomen. Hij heeft bovendien onherstelbaar leed en verdriet toegebracht aan de nabestaanden van de vrouw. Een dergelijk feit veroorzaakt gevoelens van angst en onveiligheid in de samenleving. Dat het slachtoffer een relatie had met de man maakt zijn daad nog schokkender.

In de strafmaat neemt de rechtbank mee dat hij al eerder onder invloed geweld heeft gebruikt tegen de vrouw en dat hij haar cocaïne heeft verstrekt. Ook de manier waarop hij na de ruzie met het lichaam van de vrouw is omgegaan en dat hij lang gewacht heeft met het inschakelen van hulp is strafverzwarend. De rechtbank neemt het verdachte verder kwalijk dat hij niet eerder hulp heeft gezocht voor zijn persoonlijke problematiek. De rechtbank oordeelt dat het geheel onverantwoord is als de man onbehandeld terug zou keren in de maatschappij en legt hem daarom naast de gevangenisstraf tbs met dwangverpleging op.