Vanaf 2010 heeft de man twee jaar lang ontucht gepleegd met een 6 jarig meisje. Als zij bij haar opa en oma verbleef ging zij vaak naar de nabijgelegen woning van de man waar de ontucht plaats vond. Het misbruik stopte toen zij 8 jaar oud was omdat de man ging verhuizen. Pas jaren later, in 2018, kwam het misbruik aan het licht. Ook de andere twee slachtoffers bevonden zich in kleine kring van de man. Wanneer zij bij hun grootmoeder en de man op bezoek kwamen vonden de ontuchtige handelingen plaats.

Zedenzaken kenmerken zich doorgaans door het feit dat enkel het veronderstelde slachtoffer en de veronderstelde dader aanwezig zijn. Bij de verdenkingen tegen deze man geldt dat (deels) ook. Enkel een verklaring van de aangever is niet voldoende om tot wettig en overtuigend bewijs te komen en een straf op te leggen. De rechtbank vindt echter dat in de bewezenverklaarde gevallen aan het bewijsminimum is voldaan. Dit heeft te maken met de consistente en door de rechtbank betrouwbaar geachte verklaringen van de kinderen, die op onderdelen steun vinden in andere verklaringen in het dossier.

Met het misbruik, dat over een langere periode heeft plaatsgevonden, heeft de man schade toegebracht bij de jonge slachtoffers. Door zijn ontkennende houding heeft de man geen inzicht in zijn beweegredenen gegeven. Bij het bepalen van de straf weegt de rechtbank mee dat de man eerder is veroordeeld voor soortgelijke feiten. Vanwege de ernst van de feiten is alleen een gevangenisstraf passend en geboden. Dat de man kampt met gezondheidsproblemen en op leeftijd is, is voor de rechtbank geen aanleiding om geen celstraf op te leggen, maar wel om de straf enigszins te matigen. Naast de gevangenisstraf legt de rechtbank ook een aantal bijzondere voorwaarden op. Zo mag de man geen contact opnemen met de slachtoffers of andere minderjaren en moet hij zich laten behandelen.