Eind april 2019 kocht het meisje een doos met ijsjes en bood vervolgens haar buurman ook een ijsje aan. De man riep haar vervolgens naar binnen en gaf haar paaseitjes. Daarna kuste hij haar op de mond en op de wang, waarna hij zijn penis uit zijn broek haalde en de hand van zijn buurmeisje op zijn penis legde. Daarna zei hij meerdere keren dat ze niets tegen haar ouders mocht zeggen.

Eenmaal thuis gedroeg het meisje zich anders dan normaal. Zo wilde ze het tennisracket niet van de oprit halen, omdat ze bang was de buurman tegen te komen. Ook vertelde ze haar moeder dat ze kriebels in haar buik had en gaf ze haar ijsje weg aan haar zusje. Iets wat ze normaal nooit zou doen. Ook verstijfde zij toen ze later die dag de buurman weer zag. Vervolgens vertelde ze haar moeder wat er was gebeurd.

De rechtbank acht de verklaring van het meisje geloofwaardig en betrouwbaar en daarom bruikbaar voor het bewijs. De verklaring vindt voldoende steun in ander bewijs in het dossier, namelijk het gedrag van het kind. Zedenzaken kenmerken zich doorgaans door het feit dat enkel het veronderstelde slachtoffer en de veronderstelde dader aanwezig zijn. Enkel een verklaring van de aangever is niet voldoende om tot wettig en overtuigend bewijs te komen en een straf op te leggen. Naar het oordeel van de rechtbank was de verklaring van het meisje spontaan en zonder sturing van buitenaf. Er is dan ook geen enkele reden waarom zij het verhaal zou hebben verzonnen.  

De rechtbank neemt het de man kwalijk dat hij geen verantwoording neemt voor de feiten en dat hij blijft ontkennen. De man liet zich bij het plegen van de ontuchtige handelingen leiden door zijn seksuele behoefte en hij heeft zich niet bekommerd om het welzijn van zijn toen 9-jarige buurmeisje. Het is algemeen bekend dat seksueel misbruik nog lange tijd nadelige gevolgen kan hebben voor slachtoffers.

Bij het bepalen van de straheeft de rechtbank rekening gehouden met het blanco strafblad van de man en dat het lijkt te gaan om een impulsieve opwelling. Daarom is de straf lager dan de eis van de officier van justitie. Als stok achter de deur legt de rechtbank een deel van de straf voorwaardelijk op.